Bron: Pixabay
Dat begon al meteen lekker. Twee ‘Geachte Afgevaardigden’, die de ander dringend verzoeken ‘op te rotten uit dit land’. De toon is gezet. Circus voor de bühne.
Dit is het jaarlijkse ritueel voor de sufkop, de sukkel die nog in democratie gelooft, middelman de belastingjunk, de Jan Doedel van het koopkrachtplaatje. Bedot door stijlloze testosterongranaten, hypocrieten, draaikonten en gladde fluimen. Of op z’n best: dilettanten.
Het genot walmt dwars door de deo en de keurige vermomming van hemd, das en pak. Baardje erop – media exposure! – baardje; eraf idem dito. Grossiers in hanengevechten, impertinenties, beledigingen, rauw gesnater, het handjeklap van de paardenmarkt. Machiavellisme in de polder, na Fellini op de derde dinsdag.
Die parade van zelfgenoegzaamheid en armzalige polder-couture. Ondertussen anderhalf procent fopspeen, terwijl je voor twee miljard bestolen wordt.
De spelregels? Kaarten achter de hand, irritatie zaaien, schijn wekken, hoge borst voor de achterban. Nooit een toenadering of verandering van standpunt, altijd je eigen gelijk koesteren. De liberale vestigingsmanager van het Kruidvat eist onder het mom van ‘bevrijding’ dubbele straffen in mislukte ‘prachtwijken’. De tweedehands autohandelaar belooft een verrassing in de portemonnee van ‘de burger’ en biedt garantie tot aan de deur.
Ver weg van de voedselbank wervelen ze hun pirouettes tot achter de komma en onder de streep. Buitelen de prognoses van min naar plus en andersom. Het volk blijft achter onder een zware deken van ongeloof en afkeer.
Terwijl de tweedeling en het eigenbelang tot in alle haarvaten van de samenleving doorsijpelen. Geen inspiratie, geen visie op hoe samenleven eruit zou moeten zien. Integendeel onze ‘volksvertegenwoordiging’ demonstreert feilloos de sfeer in het land; Korte lontjes, er bovenop!
Zonder idee over hoe de veelkleurige toekomst van het land vormgegeven moet worden, struikelt het gezelschap mattend de lange, overbodige nacht in.
