Bron: Pixabay.com
‘There are nine million bicycles in Beijing’ zong Katie Melua eens. Het lijkt een hoop ijzer, maar voor een stad met meer dan 21 miljoen inwoners is het een redelijk braaf getal. Helemaal wanneer je het vergelijkt met Nederland. Hier bevinden zich namelijk net zoveel fietsen als dat de Chinese hoofdstad inwoners heeft.
Per persoon zijn dat gemiddeld 1,3 fietsen. Met een goed exemplaar, een reserve-barrel en een stevige mountainbike tot mijn beschikking trek ik dat gemiddelde zelf goed omhoog. Ik fiets dan ook graag. Net als het gros van mijn medelanders ben ik groot geworden op de pedalen. Het motto ‘Niet mieten, gewoon fietsen’ maakte een gezonde Hollandse jongen van me en stuurde me fietsend van hot naar her.
Vreemd is dat niet. We leven in een landje dat voor het grootste gedeelte zo plat is als een pannenkoek en dat antieke binnensteden kent die niet op het hedendaagse autoverkeer zijn berekend. Wie ooit met de auto dwars door Amsterdam heeft gereden, zal dat beamen. Wie met de fiets dwars door Amsterdam moet, waarschijnlijk ook. Want zonder drietonige misthoorn en een bullbar voorop je fiets, is er door de meutes toeristen geen doorkomen aan.
Met maar liefst 35.000 (!) kilometer aan fietspaden kun je in ons land alle kanten op. Geen land ter wereld met zo’n dekking als het onze. Dat voedt het aanbod fietsers als een malle en daarmee overklassen we de rest van de wereld. Amerikanen slaan hier steil achterover wanneer ze geconfronteerd worden met een oer-Hollands fietsfenomeen waarbij iemand op een doodnormale omafiets een kind voor- én achterop vervoert, waarbij ook nog eens aan elke kant van het stuur een volle boodschappentas hangt. En dat zonder helmen? Onmogelijk!
We zijn een land van functionele fietsers, bakfietsers, fietsforenzen, wielrenners, ligfietsen (hahaha!) en mountainbikers. En, zo ervaar ik tot mijn jaloerse ongenoegen, elektrische fietsers. Kijk, zelf houd ik van een lekker tempo tijdens het fietsen. In tegenstelling tot mijn vriendin die soms zo langzaam fietst dat ze, mocht ze nog een tandje trager rijden, terstond zou omvallen. Als ze al niet achteruit zou gaan rijden.
Lekker door jakkeren met de wind langs mijn pet, zigzaggend tussen het stadse verkeer, daar houd ik van. Des te vervelender vind ik het dan ook wanneer ik, stevig trappend over het asfalt, word ingehaald door een nonchalant persoon met een tred die jaloersmakend relaxed is. Hoezo rij je zo makkelijk en zo hard tegelijk?! Valsspelers zijn het, die mensen met een elektriek stalen ros onder hun bips!
Onder het welbekende gezegde ‘If you can’t beat them, join them’ heb ik mijn besluit genomen. Dingen op stroom zijn tenslotte altijd oké en stukken gezonder dan een brommer. Ik vond het juiste lijntje naar een vakkundige fietsenwinkel en maakte er, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, een heuse proefrit. Fijn elektrische fietsen uitproberen!
En zo geschiedde. Nu rij ik op een strakke e-bike in alle rust over ‘s lands fietswegen. Met een gemoedelijk tempo wacht ik tot iemand me inhaalt. Dan sla ik toe: met een lichte acceleratie peer ik ze voorbij, een dikke grijns op mijn smoel vertonend. De baas van de baan kan soms zó simpel zijn.
Wil je meer? Je wil meer! Daarom helpen we je een eindje op weg. Niet alleen online, maar met de Fiets Outlet. Waarin nieuwe, showmodellen en licht beschadigde fietsen voor een vriendinnenprijs van de hand gaan. Voor de wat & waars van dit lucratieve festijn klik je HIER.
