Bron: Pixabay.com
De arbeidsomstandigheden van uitgebuite Braziliaanse sinaasappelplukkers zijn volgens Albert Heijn dermate verbeterd dat ze nu zelfs meer dan het minimumloon verdienen. Let wel het Braziliaanse minimumloon.
AH stelt tevreden vast dat het leed geleden is. Voor hun werkdag in die gezellige Zuid-Amerikaanse zon ontvangen ze nu 1 (één) hele euro, terwijl ze tijdens hun tien minuten lunchpauze dankbaar de Samba dansen. Ook zijn ze blij dat ze zo af en toe naar de wc mogen en in hun eigen tijd de lange busreis naar de plantage kunnen maken. Mazzelaars!
Dus gewoon meenemen, die fles aangelengde pulp en verder niet zeiken, zogenaamd kritische consument! Zo gaat dat in de grote mensenwereld.
Die glanzende supermarkt met zijn koelvitrines en decadente schappen boordevol onnutte, maar keurig afgestofte zooi is een spiegelpaleis. Een sprookje waarin wij, ontevreden dikkerds, met afgezakte smoelen rond sjokken, op zoek naar mango-chili stroopwafels.
Maar onder die glimmend gepoetste grot vol gelukzalige illusies, ligt een uitgestrekte duistere kelder met 21e eeuwse slaven uit alle continenten. Als de koopzieke muzak even stokt, zou je ze kunnen horen.
‘Geen nieuws natuurlijk’, mompelt de cynicus. Maar het is goed dat me dit op de nuchtere maag af en toe weer eens wordt ingepeperd.
Zo en nu eerst een ontbijtje…
Wat, zijn er mango-chili stroopwafels?!
Jazeker, en ook lavendel / zwarte peper!
Mooi! Denk ik, althans. Zal es proeven. Merci!