Foto: auteur
Wat ooit begon als grap, is een soort van standaard uitspraak geworden: “niet aanraken!” Mijn collega’s op mijn werk gebruiken het als grap. Het is een uitroep waarom iedereen kan lachen.
Toch is het best serieus. Ik houd er namelijk niet van om aangeraakt te worden door mensen die niet mijn vrienden of familie zijn. Ik ga zo ook met anderen om.
Het bovenstaande behoeft eigenlijk geen uitleg, maar die geef ik lekker toch. Als ik op mijn werk in mijn comfort zone zit, koptelefoon op en helemaal gefocust, hoor en zie ik niets wat kan afleiden. Om mijn aandacht te trekken, raken mensen mij dan even aan. Een tik op mijn schouder of tegen mijn hoofd. Waarop ik dan, vanwege de muziek, net wat te luid roep: “niet aanraken”!
Dat lijkt me helemaal niet zo vreemd. Tenzij je in een sportschool werkt of in de verzorging, hoef je normaal gesproken ook niet zoveel mensen aan te raken. Daarnaast is het als man ook betrekkelijk eenvoudig om onaangetast door het leven te banjeren.
Helaas is dat voor vrouwen niet altijd zo. Er zijn teveel vrouwen in mijn omgeving die ongewenste avances van mannen hebben moeten aanvaarden, omdat ze fysiek niet in staat waren die pannenkoeken scheef te beuken.
Meestal bleef het bij een nare ervaring. Maar enkelen hebben er littekens aan overgehouden. Zware mishandeling, alsof het erbij hoort. Voor sommigen liep die confrontatie uit op een regelrechte nachtmerrie. Letterlijk verkrachting.
Ik schrik daar elke keer van. Dat zoiets überhaupt gebeurt – en dat het nog steeds gebeurt. Alle oplossingen die zijn aangedragen gedurende tweeduizend jaar beschaving, hebben er niet toe geleid dat de helft van onze bevolking zich veilig kan voelen op straat, alleen in het donker.
Dus misschien moeten we het over een andere boeg gooien. Aangezien de meeste vrouwen niet aan hun belager kunnen ontkomen door fysieke ongelijkheid, geven we elke vrouw vanaf een jaar of 15 een cursus omgaan met vuurwapens. Bij het succesvol afronden van die cursus krijg je een wapen. Daarbij zoveel munitie als je wilt. Munitie wordt ook gratis beschikbaar gesteld als het op is. Er worden geen vragen gesteld wanneer je schiet.
Het zal een tijdje duren en een hoop schotwonden en EHBO-bezoek opleveren. Maar ik denk dat we het gedrag van mannelijk Nederland redelijk snel op peil krijgen. Het voordeel is ook dat je geen BOA’s op straat hoeft te laten surveilleren. En met het naroepen van ‘hee, psst meisje’ zal het snel gedaan zijn, vermoed ik.
Natuurlijk maak ik mij geen illusies. De Nederlandse staat heeft het monopolie op geweld en blijkbaar is het probleem niet serieus genoeg om echt grondig aan te pakken. Vandaar alle halfzachte maatregelen. Toch lijkt het me niet zo’n gek idee. Met in de basis: “niet aanraken.” Daar komt dan achteraan: “of ik schiet.”
