Bron: Pixabay.com
In 2006 had Banksy al een papierversnipperaar ingebouwd in zijn kunstwerk. Hij wachtte vervolgens geduldig af tot het geveild zou worden. Tot het dus op het hoogtepunt van succes zou zijn. Twaalf jaar, weten we nu. Briljant. Een ingebouwd ‘bescherm het grondprincipe’-mechanisme. Dit verdient navolging.
Stel je voor dat Hans van Mierlo zoiets had ingebouwd in 1966. Zijn democratische partij had hij kunnen laten versnipperen zodra het de ziel aan de duivel dreigde te verkopen. Als het bijvoorbeeld het referendum niet meer zo serieus zou nemen. Of teveel zou dansen naar de pijpen van de VVD. Pechtold had in dat geval al langer geleden afscheid genomen. Groter worden betekent in de politiek nou eenmaal zelden dat het ook beter wordt. Een Banksy sausje is vaker welkom.
Groot Brittannië had zo ook een versnipperaar kunnen gebruiken in een – zelfs voor hun doen – te grote hang naar vroeger. De wens om weer terug te gaan naar de negentiende eeuw, naar een tijd dat het buitenland niet bestond, had op die manier niet werkelijkheid hoeven worden. Zonder versnipperaar zitten we nu allemaal met de gebakken Brexit peren. Nu er niks was ingebouwd wordt juist de EU versnipperd.
De VS hadden ook zo’n mechanisme kunnen gebruiken bij hun presidentsverkiezingen. Teveel populisme, een overmaat aan emoties en een gebrek aan verstand hadden het ding in werking kunnen stellen. Maar nee, het succes zonder inhoud viert nu volop feest. Dat had al voorkomen kunnen worden door een snipperaar op dubieuze kapsels, maar bedenk dat maar eens van tevoren.
En die Kanaaltunnel moet ook dicht.