Fotobron: Pixabay.com
Wat er zaterdag op voetbalgebied gebeurde, kan echt niet. Zeker niet als je van tradities houdt. Een keer niet van Duitsland verliezen, is nog tot daar aan toe. Maar dat niet iedere Nederlander op Donny van der Beek en Mathijs de Ligt lijkt, moet menig Blokkeerfries pijn hebben gedaan. Hoe de spelersbus de Johan Cruijff Arena zonder problemen heeft weten te bereiken, is me een raadsel.
Of zouden die #blokkeerfriezen echt denken dat hun bizarre daad om iets anders ging? Als ik de vele media- en twitterberichten mag geloven, is dit het geval. Deze domme mensen lijken echt verblind door een angst die niemand echt weet te verwoorden. Ze lijken echt niet te zien dat het die vredige demonstranten in hun bus om een emancipatiestrijd ging.
Als een groep mannen een bus vol vrouwen op weg naar hun werk had tegengehouden, was het kwartje misschien wel gevallen. In 2018 gun je vrouwen nou eenmaal een beetje zelfstandigheid. Discriminatie van een sprookjesfiguur is kennelijk andere koek. In dat geval klinkt ‘zo hebben we dat altijd gedaan’ voor hele volksstammen als een houdbaar element.
Migrantenkinderen
Van de 24 spelers in de selectie van het Nederlands elftal dezer dagen, heeft de helft minstens één ouder van buitenlandse afkomst. Gelukkig wordt dit door niemand als iets gezien om tegen te protesteren. Je zou het haast vanzelfsprekend kunnen noemen.
De verhoudingen liggen in andere takken anders. In het bedrijfsleven en de politiek speelt talent nou eenmaal niet zo’n grote rol als bij topsport. Er valt daar nog ontzettend veel te winnen. De bus die geblokkeerd werd, heeft nog een behoorlijke weg te gaan. Toch toont dit Nederlands elftal dat die niet alleen maar geblokkeerd wordt.
Maar wat die #blokkeerfriezen nou echt wilden, is me na al die berichten alleen maar onduidelijker geworden. Ze zijn ergens bang voor, zoveel is duidelijk. Maar waarvoor dan? Zouden ze echt alleen die kleur van de sprookjesfiguur uit hun jeugd willen behouden? Of willen ze eigenlijk helemaal niet van Duitsland winnen?
