Herinnert u zich Tiene van de supermarkt nog? Nee? Mooi. Tiene was een meer dan prachtig vogeltje in de gouden Lidl-kooi. Ze fladderde tussen de schappen dat het een lust was. En uiteindelijk wist ik Tiene zelfs te vangen.
Prins van de rol
Elke dag stapte ik quasi nonchalant de Lidl binnen en keek rond of boodschappen doen die dag zou lonen. En op een hachelijke herfstdag was dat het geval. Want daar stond zij. Bij de koekjes en de chocola. Ze vulde het vak met de Prinsenrollen. Bij de broodjes had ik goed zicht en ik wachtte. Tot hét gebeurde. Een rol Prinsenrol rolde uit haar handen, helemaal tot aan de groenten. Ik stoof erop af en reikte haar de rol op galant zwierige wijze aan.
Ze keek me recht in de stotterende ogen en sprak de magische woorden: “Hé, jij weer!”
Mijn hart maakte een sprongetje. Ze wist nog wie ik was! Op meer kon ik niet hopen, dus ik prevelde: “Ja. Ik weer.”
Ze staarde ongemakkelijk naar haar prins op de rol. “Denis, de man van de pizza, de deurkruk en de tissues. In die volgorde.”
Tjezus, zóveel had ze zich nu ook weer niet hoeven herinneren.
Een opening
“En van de kwijte mobiel, weet je nog?” probeerde ik de situatie te redden. Ze wist het nog.
“Ben je ‘m nu ook kwijt dan? Moet ik je weer even bellen?” vroeg ze, met iets dat weg had van een schalkse blik. Was dit een opening? Ja, dit was een opening.
“Nee, ik ben ‘m nu toevallig even níét kwijt. Maar jíj mag mij altijd bellen, hoor! Je hebt mijn nummer toch al.”
Tiene grinnikte. Grinniken was een positief teken in mijn flirt-guide. Was.
“Ik heb zo pauze, care for a coffee?”
Dat was snel. Dat had ik niet verwacht. En ze sprak nog Engels ook! De ideale vrouw, zo leek het.
Fed, de ex
Een lang verhaal iets korter: we dronken koffie. Tiene vertelde over haar twee kinderen die ze niet zo vaak zag. En over haar ex. Die een klootzak was. En de ex daarvoor. Die een belediging was voor het woord ‘man’. En over de ex die tussendoor heel even weer géén ex was en toen weer wel, nadat hij geheel onverwacht met een noodvaart vertrok om ‘het’ een andere vrouw ‘te bezorgen’. Die ex heette Federico. Dat weet ik nog omdat ik in al mijn stunteligheid de opmerking “ah, dat is dus FedEx!” maakte. Zelfs dat liet haar giechelen. Ook al wist ze niet wie of wat FedEx was.
Fladderaar
Tiene en ik gingen samen uit eten. Tiene tjirpte erop los, zelfs met volle mond. Tussendoor twitterde zij over haar exen. Dat al die kerels niet wensten te veranderen voor haar. Terwijl zij vond dat ware liefde betekende dat je het geluk van de ander altijd boven je eigen geluk stelt. Waarom wilden mannen hun slechte gewoontes dan niet voor haar opgeven, zodat zíj gelukkig(er) zou zijn? Ik hmm’de wat en at mijn coquilles. Met de mond stijf dicht.
Tiene fladderde mijn huis in, alwaar ze als een buizerd met een poetsdoek door de kamers vloog. Want in een ‘ongekuist’ huis was het geen leven. Ze pakte de vuile vaat uit mijn vaatwasser en zette deze er op háár wijze weer in, want ‘veel efficiënter’: zó bleef er immers geen onhygiënisch spoelwater in de schalen en pannen staan. Ik keek toe hoe haar geluk groter werd. En het mijne kleiner.
Oneetbaar ontbijt
Tiene bleef zelfs een keer slapen. Ze had haar eigen hoofdkussen meegenomen, want ‘op vreemde kussens slaapt het slecht’. Maar slapen kon ze. Keihard. Ze snerpsnurkte als een kraai. ‘s Ochtends maakte Tiene ontbijt van overgebleven spaghetti uit mijn koelkast met bonken bruine suiker uit mijn dingen-die-ik-nooit-nodig-of-al-20-jaar-niet-aangeroerd-heb-lade. Niet te vreten.
“Ik heb ook eieren en kaas, hoor!” riep ik nog. Maar dat was geen optie. Ontbijt moest koolhydraten bevatten. Véél koolhydraten. En een green smoothie. De minachting groeide zichtbaar toen ze ontdekte dat ik niks groens, noch een blender, in huis had.
Mannen zijn voor de leuk
Ik vroeg Tiene – ondanks het gevaar in de vorm van een oneetbaar ontbijt – of ik dan ook een keer bij haar mocht slapen.
“Nee,” klonk het resoluut, “geen mannen meer in mijn huis. Mannen zijn voor de leuk. Ze moeten een aanvulling zijn op mijn leven, geen inbreuk.”
Tiene leek de ideale vrouw. Zo’n vrouw waar een man gepaste moeite voor moet doen om haar te vangen. Een vrouw die in al haar gecompliceerdheid makkelijk dé vrouw had kunnen zijn. Ze was het niet.
Zo snel gaat dat.
Nu doe ik mijn boodschappen bij de Aldi.