Eigen foto gve
Elke ochtend – na een paar slokjes hete koffie – moet ik een drukje doen.
Tijdens het legen van de darmen check ik Facebook, ik hartje wat Instagram en ik bekijk het filenieuws. Ik ben een man die makkelijk twee dingen tegelijk kan doen.
Maar sinds kort staar ik angstig naar het paarse plastic van Edet. Mijn telefoon blijft ongebruikt in mijn broekje zitten.
“Moments of calm” staat er op de verpakking.
Met daar onder “With a touch of lavender”. En daarnaast een creatief hartje in de vorm van de staf van Sinterklaas.
Ik veeg tot de dag van vandaag mijn bips schoon met het papier van de Lidl. Die dikke. Voorzien van vier lagen. Maar als dat pak leeg is zal ik aan de Edet moeten.
Vanaf dat moment zal ik “Moments of Calm” ervaren. En ruikt mijn anus naar “a touch of lavender”.
Nu hebben wij toevallig welriekende lavendel in de voortuin staan, maar ik moet er niet aan denken om met zo’n stuk geurend hout in mijn kringspier rond te moeten struinen. Lijkt mij geen “Moments of Calm” te geven. Tenzij ze er een goede pot sensilube bij serveren. Dan valt er wellicht nog over te babbelen.
Toen ik mijn vrouw mijn angst voorlegde deed ze een kleine giechel.
Er was wat geurstof in het toiletpapier verwerkt, vertelde ze mij. Zodat mijn poeplucht enigszins gemaskeerd zou worden. Vanaf de bron.
Dat zal best, maar míjn kont ruikt binnenkort naar een weide vol paars onkruid. Mijn anus wordt een vrijplaats voor verdwaalde bijen, op zoek naar fris ruikende bruine nectar. Of ze vinden een donker holletje om in mij te overwinteren.
Ik vertik het.
Als het vierlaags toiletpapier op is doe ik mijn drukje wel op het werk.
Waar men louter éénlaags bruin bordkarton als toiletpapier aanbiedt. Ik schraap mijn bips schraal, ik weet het. Maar ik ben in ieder geval gevrijwaard van zoemend gevaar.
“Moments of Calm.”
“Moments of Calm?”
Wat denkt fabrikant Edet wel?
Ik zit al twee weken te stressen.
