Surprises maken

18-11-2018 door Gabriël van Eekelen

Bron: Pixabay

Het gehele gezin is surprises aan het maken. Sinds begin dit jaar geloven beide Draken niet meer in de Sint en zijn vermaledijde hulpjes. De Draken waren niet eens teleurgesteld. Zeker niet toen we vertelden dat we nu voor elkaar cadeautjes gingen kopen en we ze moesten verpakken in “surprises”. Ze konden niet wachten tot we lootjes gingen trekken. Een paar weken geleden was het zo ver. We toverden lootjes uit een hoge hoed en de hersenen maakten direct overuren. Dochter vertelde haar moeder wiens naam ze getrokken had, want dan kon ze samen met mama een ludieke verpakking bedenken. Zoon zei niets tegen mama. Hij trok de naam van zijn moeder en het moest geheim blijven voor wie hij aan de slag ging. Samen met de kinderen ben ik op een kille zaterdagmorgen cadeautjes gaan kopen. Het budget van 5 euro knelde in kinderhandjes en we deden ons best om voor dat bedrag iets te vinden. Mijn zoon had al een goed idee wat hij ging kopen, en wat hij voor zijn surprise nodig had. Dochter kocht liever een haarband voor zichzelf. En een reep chocolade. En schoenen. En parfum. En knuffels. Afgelopen zondagmiddag zijn zoon en ik aan de slag gegaan. Zoon knutselde binnen een kwartier een surprise in elkaar. Het werd versierd met dingen die niet vanzelf blijven plakken. Ik ben een half uur bezig geweest om de lijmresten van de eettafel te schrapen. Gelukkig heb ik hem weerhouden van zijn idee om iets te schilderen. De ammoniak kon in de kast blijven staan. Mijn dochter gaat met mama knutselen. Als ik er niet ben. Ik ben benieuwd wiens naam er op haar lootje staat. Via de app stuurde mijn vrouw een foto. Ze liet trots zien hoe het begin van haar knutselwerk eruit zag. Mijn dochter probeert ondertussen in alle toonaarden tegen mij te zwijgen. Zelf ben ik niet goed met karton, lijm en geduld. Ik maak iets creatiefs op de pc. Ik hartje InDesign en de printer op het werk. Het hele gezin is al weken in de ban van de surprises. De lol van de voorbereiding is heerlijk. De geniepige gesprekjes onderling, de voorpret, ik vind het fantastisch. Jammer dat ze niet meer geloven, maar geweldig dat we nu samen werken aan een heerlijk avondje. Dat avondje zal ongetwijfeld begeleid worden door een Oud Hollandsch gourmet vreetfestijn, want papa gaat natuurlijk niet meer koken als we al een dag lang taaitaai knagen. En van het vlees dat over blijft maak ik Soljanka. Zo heeft papa dubbel feest.