Bron: Pixabay.com
November 1993. Half 4 ‘s nachts. Ik rijd door het pikdonkere noordelijke Hogeland. Zojuist kwam het verwachte telefoontje dat ik ze op kon komen halen in Delfzijl. Mijn 16-jarige zoon en zijn schoolvriend, die een optreden in een plaatselijke discotheek met succes hebben afgerond.
Gabberhouse, hakken, Aussis, zelfgemaakte tracks en hun eerste elpee net uitgebracht. Ik ben de chauffeur die ze in wisseldienst met de andere vader in een auto vol apparatuur wegbrengt en bij nacht en ontij uit de provincie plukt.
Mooie ritten, opgepropt in een oude Volvo, vol adrenaline van de gig en soms meeliftende meiden in vol ornaat.
November 2018. Een dampende menigte van 1000 man. Hun 25-jarig jubileumoptreden is stijf uitverkocht. Oude helden uit de oertijd van de house doen gastoptredens. De VIP-room staat blauw van de rook, ooit beroemde deejays klokken de wodka zo uit de fles naar binnen.
In de zaal teisteren de bassen mijn ribbenkast en zijn de meegenomen ohropaxjes ( ‘doen hoor… niet vergeten’, drukt Mw. P. me op het hart) nauwelijks genoeg om de gevreesde gehoorschade te vermijden.
Bij binnenkomst beveiligers van twee bij twee, die me fouilleren.
‘Niet kietelen hoor’ en ‘waar kan ik mijn magnum en mijn pillen neerleggen’. Grappen die ze al duizend keer gehoord hebben, maar waar ze nog steeds professioneel glimlachend op reageren.
Alweer een provinciaaltje in het nachtleven.
In de zaal staat voor minstens 100 jaar justitiële contacten, sportschool hormonen en tattoo-shop bezoek. Maar als ouderen worden we met alle egards en vriendelijkheid bejegend. Of we echt niet van de politie of de gemeente zijn…?
Zoon (inmiddels oudere jongere, zo hard gaat de tijd) en zijn MC spelen de zaal plat. Die deint en juicht en springt op elke ‘Hook’ in het ritme. De andere vader en ik slaan elkaar trots op de schouders.
Plotseling worden we naar voren geduwd, recht in de spots op het podium, waar de historie van de act nog even luidkeels wordt teruggehaald en worden we onverwacht geëerd als Godfathers van de gabberhouse in G.
De zaal brult, zwaait en applaudisseert.
Later, op mijn weg naar buiten, high fives van kale spierbundels en omhelzingen van schaars geklede jonge vrouwen.
Ja, lezeressen van HMD, mind you: De Godfather is in tha House!
Toch aardig dat je ze nog steeds blijft chauffeuren! Maarre..drop eens een naam. Wie zijn het?