Credit: Quino Al / Unsplash.com
Dankzij social media is er geen tijd ter wereld geweest waarin het zo makkelijk was om alles met iedereen te delen. Tegelijkertijd is het nog nooit zo lastig geweest om iets voor je te houden: het zal een pittiger klus zijn vergeleken met een jaar of wat geleden. De grenzen van wat privacy is en van wat je liever privé had willen houden zijn al jaren in conflict met elkaar.
Voor sommige mensen lijkt het nogal moeilijk om er een rem op te gooien. Elk feest waar ze komen, elk concert dat ze bezoeken en elke reis die ze maken wordt breed uitgemeten op Facebook. Wie er in godsnaam te wachten zit op zeventig foto’s van iemands clichétrip naar Thailand, geen idee. Een strand is een strand en die olijke straatstalletjes op Kho San Road hebben we al tig keer gezien.
Tegenover die overkill staat datgene wat je liever voor je wil houden. Stel, je hebt pas een baby gekregen. Mensen die dat hebben vernomen weten vaak niet hoe snel ze je moeten feliciteren. Normaal gaat het zo: je ontvangt na een week of wat een geboortekaartje waarop je met goed fatsoen een kaartje terugstuurt. Tegenwoordig klimt iedereen in Facebook om daar en public te feliciteren, wat niet altijd even wenselijk is. Het is niet aan derden om stante pede een geboorte-aankondiging te doen. Als verse ouder wil je zo’n vers mensje bovendien graag nog even voor je houden. Zo’n baby is op zich al vreselijk genoeg en het laatste waar je met zo’n krijsend poepfabriekje op zit te wachten is een social media shitstorm aan felicitaties. Omdat de baby misschien per ongeluk kroeshaar en een bruin tintje heeft en waarschijnlijk dus helemaal niet van jou is.
Internet is natuurlijk een etalage voor blunders. Het is een non-stop aflevering van Funniest Home Videos, zonder het geleuter van Hans Kraaij junior er tussendoor. We lachen allemaal om filmpjes op Dumpert waarbij mensen ladderzat van hun fiets kletteren, of met wisselend succes een lawinepijl uit hun bilnaad proberen af te vuren. Lachen op afstand, want je wil natuurlijk niet van positie ruilen.
Wat je zelf liever voor je wil houden vindt helaas ook zijn weg via de socials. Is het niet via die van jezelf, dan wel via die van een ander. Zakte je tien jaar geleden op een feest ladderzat door een plastic tuinstoel, dan was het lachen-gieren-brullen en had dat feest een mooi verhaal erbij. Leuk, voor later. Tegenwoordig wordt je blunder door minstens zes telefooncamera’s vastgelegd, deelt tante Els het in haar familiewhatsappgroep en ben je voor eeuwig de risé op feestjes. Had je voorheen nog wel eens een gênant moment wat ‘een leuk verhaal voor later’ zou vormen, tegenwoordig kijk je wel uit met het maken van mogelijke missers.
De grens tussen privacy en publiek pingpongt zodoende al jaren onbedoeld heen weer. Met een deinende golfbeweging sta je beurtelings aan de veilige kant van de lijn, of ongewild aan de kant waar iedereen getuige is van alles wat je liever voor je had willen houden. Dat is op zich een mooi fenomeen. Ga er wijs mee om maar blijf vooral veel gênante momenten vastleggen. Je filmpje mag altijd naar redactie@hoemannendenken.nl.
