Doodgaan is niet meer van deze tijd! Dat is de logische conclusie uit de woorden die staatssecretaris Stientje van Veldhoven van IenW (infrastructuur en waterstaat) vorige week sprak. Voorkomen kan zelfs een staatssecretaris de dood niet, wel helpen uitstellen. En daar gaat ze dan ook voor!
Ze zei het dus niet met zoveel woorden. Wat ze precies heeft gezegd is dat onbewaakte spoorwegovergangen niet meer van deze tijd zijn. Omdat daar dus wel eens een dode valt. Elke dode op een spoorwegovergang is er een teveel, voegde ze er aan toe! Ze bedoelt dus ook bewaakte overwegen!
De cijfers lopen wat uiteen, maar we kunnen het er op houden dat er momenteel ongeveer honderd onbewaakte overwegen zijn en 1600 bewaakte. Drie doden vielen er vorig jaar op onbewaakte overwegen, negen op bewaakte. Totaal dus twaalf. Een meer dan gemiddeld in een jaar.
Op bewaakte overwegen vallen, daar zal niemand van opkijken, relatief minder doden dan op onbewaakte. Het leek de staatssecretaris dan ook een goed plan om de strijd tegen de dood bij de laatste te beginnen. Over vijf jaar zijn ze allemaal weg, als het aan haar ligt. Dat scheelt al meteen drie doden. En dat elk jaar!
Om de ambitie van de staatssecretaris in perspectief te plaatsen, vorig jaar vielen er 613 doden bij verkeersongevallen waarbij in de verste verte geen trein te bekennen was. Op de meeste gewone kruispunten staan zoals bekend zelfs geen verkeerslichten, laat staan iets als spoorbomen.
De meeste kruispunten zijn behalve onbeveiligd, ook een stuk drukker en minder overzichtelijk dan de gemiddelde spoorwegovergang. Als er op een willekeurig punt in een willekeurige spoorlijn een trein per vijf minuten langskomt, is dat veel. En toch mag het verkeer het juist in al die andere gevallen zelf uitmaken hoe ze een kruising oversteken.
Het zijn er ontelbaar veel, geen eer aan te behalen voor de staatssecretaris (maar zie ook de verrassende UPDATE aan het eind!). Maar je kan niet zonder lichtend visioen als bewindsvrouw. En dan is het wegwerken van spoorwegovergangen een haalbaar vergezicht.
Het gaat sowieso miljarden kosten, denk eens aan al die extra tunnels en viaducten. Nogal veel voor het sparen van slechts elf mensenlevens per jaar. Vooral als je bedenkt dat jaarlijks twintigduizend mensen vroegtijdig overlijden aan roken. Maar het gaat de staatssecretaris vast om het signaal dat er van uit gaat. De dood dient zo lang mogelijk uitgesteld te worden!
Het winnen van levensjaren begint dus bij die onbewaakte overwegen. Van sommige zullen bewaakte gemaakt worden, andere worden opgeheven. Spoorbomen, bellen en knipperlichten aanbrengen, dan heb je het ook al over serieuze bedragen dus zal het nogal eens opheffen worden.
De staatssecretaris heeft haar visioen niet van een vreemde. Ook de medische wetenschap is er vooral goed in om levens te rekken. Overleven zullen we, of we willen of niet! Elk risico op een vroegtijdige dood moet uitgebannen worden. De echte overlever gaat dood in een verpleeghuisbed met een tot de draad versleten lichaam en een uitgewiste geest.
Wat is er mis met kerngezond doodgaan? In het ergste geval na een heel kort ziekbed. Vroeger overleed nog wel eens iemand aan een infectieziekte. Tegenwoordig overleeft bijna elke tachtiger griep of een longontsteking. Dankzij vaccinatie, antibiotica en nu ook nog Stientje van Veldhoven blijft er weinig over om aan dood te gaan voor je kanker, hart en vaatziekten of Alzheimer krijgt.
Een arts pleitte er laatst voor om infectieziekten weer een kans te geven. Laten we daar spoorwegovergangen aan toevoegen, ook onbewaakte. Mijmerend over het leven tijdens een heerlijke boswandeling op een onbewaakte overweg door een trein gegrepen worden, verzin maar eens een mooiere dood!
UPDATE!
De plannen van de staatssecretaris worden steeds ambitieuzer. Vandaag bleek dat ze het hele kabinet om heeft gekregen voor nog driestere vergezichten. NUL doden in het verkeer!