Bron: Pixabay.com
Er wonen teveel Femkes in Nederland. Alleen al bij die naam gaat m’n schaamhaar overeind staan. Verder slaat alles daarbij compleet dood in die streek.
In Amsterdam hebben ze zelfs twee Femkes in het gemeentebestuur. Een burgemeester en een wethouder. Toeval of niet: ook nog allebei heel erg Groen Links.
De een vindt dat een stel letters op het Museumplein teveel het individualisme van onze samenleving benadrukt (terwijl ze gewoon tegen massatoerisme is) en de ander weigert, volgens goed links gebruik, simpelweg op voorhand een wet te handhaven. Want volgens Femke H. is de boerkawet namelijk onzin.
Er lopen maar een handvol pinguïns los in dit land en dus is de wet “volslagen overdreven” en heeft ‘de driehoek’ wel andere prioriteiten. Terwijl ik denk dat het handhaven van deze wet toch wel het meest eenvoudige is wat er bestaat; als er nog geen twintig van deze prehistorische figuren rondlopen in dit land, dan pik je ze er toch zo tussenuit? Met tien miljoen boerka’s heb je volgens mij pas echt een handhavingsprobleem.
En als je dus niet handhaaft, dan fokt het of wel die kant op. Of we lopen allemaal straks in gele hesjes. Ook dat kan. Het blijkt namelijk hét kledingstuk van het Grote Ongenoegen.
Ik ben eigenlijk steeds blijer dat het grootse deel van mijn leven er inmiddels opzit. Blij namelijk, omdat ik die ‘smerige’ seventies heb meegemaakt, waarin je op seksueel (toen nog sexueel) gebied alles mocht en alles kon, geslachtsziektes wel bestonden maar gewoon werden ontkend, jezelf helemaal stoned roken, op je tiende al aan het bier, bistro’s die hun biefstukken in reuzel en roomboter bakten en de Dikke van Dale twintig pagina’s dikker werd van de hoeveelheid toegevoegde scheldwoorden; heerlijke tijd, ik zeg het u.
Alleen dat schaamhaar mocht wel wat minder.
Moet je nu eens mee komen. Bij een generatie die tegenwoordig bij het minste of geringste in de stress schiet, Polaroid-foto’s heel bijzonder vindt en die haar kinderen in de voor-, tussen- en naschoolse opvang laat opvoeden en het vervolgens raar vindt dat ze op hun twaalfde aan de GHB zitten.
Hugo de Jonge, minister op uw gezondheid, behoort tot het nieuwe type mens; de Eloi’s; volstrekt emotieloze, steriele, water drinkende en klinisch dooie quinoa-vreters die denken dat je alleen maar dood gaat aan roken, eten, suiker en alcohol.
Natuurlijk ga je daar dood aan.
Maar dat ga je ook aan onbewaakte spoorwegovergangen, de medische zorg in onze ziekenhuizen en aan de kerstrecepten van Allerhande.
Dus kost een pakje sigaretten straks 10 euro, mag er met een kratje bier niet meer worden gestunt, moeten we allemaal aan de vleesvervangers en gaan we de btw op ons voedsel verhogen. Let wel; het gaat allemaal om uw gezondheid, zegt Hugo, wiens naam heel groot op de smerigste bubbelwijn ‘ever’, staat geschreven.
Maar de John de Mols en de andere ‘hoogopgeleiden’ (want dat staat in Nederland synoniem voor geld verdienen) jeukt het echt niet dat een pakje Marlboro straks een tientje kost en voor een flesje Sauvignon 35 euro moet worden betaald. Ze vreten er ook echt geen biefstuk minder om. En als de nood dan toch aan de man komt, kopen ze gewoon hun eigen kliniek via Bruno Bruins.
Maar alles wat in dit land een middeninkomen of lager heeft, moet straks om financiële reden van de peuk af, kan z’n kratje gewoon niet meer betalen en zijn recht sowieso al niet meer halen; de griffie kost al een half maandsalaris en dan moet die advocaat er ook nog vier keer overheen.
Ik ben liberaal. Nou ja, ik wás.
Ik weet eigenlijk niet meer wat ik ben.
Ik krijg namelijk jeuk van de Femkes, word agressief van BNNVARAPvdANOS, krijg jihaad-gevoelens bij die peroxide Limburger, twijfel zelfs aan mijn eigen genderneutraliteit bij de heer Rutte, en Baudet is net een spits van FC Twente; scoren als er niemand in de goal staat.
Ik begin weer te mopperen (maar dat kan ook aan m’n leeftijd liggen) en m’n schaamhaar groeit ook weer aan.
Op m’n fiets heb ik al een tijdje een geel hesje aan.
En ik zie steeds meer gele hesjes fietsen. Of ligt dat aan mij?
