BRON: PIXABAY.COM
Ik haal mijn kinderen van school. De zelf-geknutselde Sint en Pieten hebben plaatsgemaakt voor engeltjes. De stoomboot is vervangen door de kerstboom.
De kleintjes op het schoolplein hebben heimwee naar hun dunne jas. Ouders proberen de duimpjes van de kinderen in (te grote) wanten te wurmen. In gedachten zijn ze bezig met welk hapje ze zullen bereiden voor het kerstdiner.
En op weg naar huis zingen de kinderen de eerste kerstliedjes. Er is wat aan het veranderen. Tijdelijk of voor altijd?
De kerstverlichting omsingelt het winkelcentrum. In alle winkels klinken dezelfde kerstklassiekers. En ik vraag me af welke artiest dit jaar een nieuwe kersthit aan de lijst zal toevoegen.
Lantaarnpalen zijn versierd. Elke dag meer tuinen en balkons bedolven onder de lampjes. De fietsenmaker staat in de startblokken om zijn pand om te bouwen tot vuurwerkgigant. Af en toe hoor je al een knal.
We voelen dat Annie, Home Alone en A Christmas Carol weer op televisie komen. De adresboekjes worden bestudeerd, gedigitaliseerd en bijgewerkt. Wie krijgt er wel of niet een kaartje, of sturen we niets meer? En aan welk goede doel geven we wat extra’s?
Nog een enkel blaadje hangt aan de bomen. Evenveel blad als vogels – die soms zelfs in de meerderheid lijken te zijn. Er vliegen er sowieso meer dan eerst. Of dat lijkt zo.
In kinderprogramma’s worden sneeuwpoppen gebouwd. De chocomel staat weer op de kopstellingen. En de oliebollenkraam houdt een aantal parkeerplaatsen bezet. De staatsloten en krasloten vliegen over de toonbank. Het is wachten tot de poedersuiker weer op is in de supermarkt. Of het tekort aan strooizout komt eerder, dat kan ook nog. De winterbanden zitten er weer onder. Ik ben benieuwd naar die eerste gladde dag die áltijd als verrassing komt en het complete verkeer plat legt.
De gourmetschotels liggen te wachten in de vriezer. Een vak lager ligt het luxe ijs. De paaseitjes zijn gepromoveerd tot kerstballetjes. En we werken met zijn allen zo snel mogelijk het restant pepernoten, taai-taai en chocoladeletters nog even weg. Schaatsen en slee zijn lekkermakend al binnen handbereik gelegd. Je weet maar nooit.
We zijn er bijna klaar voor met zijn allen. Nog een paar dingen te doen. Een zelfgeknutseld kerststukje in groen schuim drukken bijvoorbeeld. Of nog op jacht naar die bijpassende muts. En natuurlijk het gras nog een keer maaien. De laatste keer dit jaar. Een magisch moment.
De herfstdepressie maakt plaats voor de kerstgedachte. Het wij-gevoel, de saamhorigheid en gedeelde gezelligheid. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. We vieren hetzelfde feest. We hebben allemaal bevroren poten. We maken allemaal uitglijders.
De wereld is ons decor dat volledig wordt omgebouwd voor kerst. Daardoor komen we allemaal is onze rol. Mensen beginnen elkaar weer gedag te zeggen. Van kleine knik tot uitbundige groet. Maar dat is nog slechts een vorm van warming-up. Binnenkort zal het worden opgevolgd door de kerst- en nieuwjaarsgroeten. Ook ik doe daar met plezier aan mee. Maar eigenlijk hoop ik dat we het kunnen volhouden…
Ook als het decor in januari weer wordt afgebroken.
