Bron: Pixabay.com
Ik zie net een filmpje over de ontslagen trainer José Mourinho. Een reeks korte momenten uit persconferenties uit het huidige seizoen. Maarten van Rossem is in vergelijking met deze man een lachebekkie, zoveel wordt duidelijk.
Zo’n beetje de grootste club op aarde heeft tegenwoordig de grootste problemen. Het roer moet duidelijk om. Hoe verder? Er zal buiten de box gedacht worden.
PLING. Opeens heb ik het. Die rare brief in het AD is ook meteen glashelder. Het was helemaal geen aftrap voor verkiezingen. Het was een gerichte sollicitatie.
Mark Rutte wil eindverantwoordelijke worden bij een topclub. Bij Manchester United om precies te zijn. Hij wist van het aanstaande ontslag en pakte zijn kans. Eindelijk eens een echte baan. Een ware uitdaging. In plaats van die chagrijn eens een echte lachebek aan het roer.
’s Lands hoofdgeitenbreier noemt Nederland in de brief een kwetsbare vaas. Tussen de regels door kun je opmaken dat deze dankzij zijn onverschilligheid al jaren nog heel is gebleven. Een topprestatie. Hij etaleert hier schaamteloos zijn leiderschapskwaliteiten, zoals je dat nou eenmaal in een goede sollicitatiebrief doet.
Voor de scherpe lezer is het ook wel helder om welke Noord Engelse club het gaat. Het is een nationalistisch betoog, waarin je alleen verwijzing naar “ons land” en “Nederland” hoeft te vervangen door “de club” om te begrijpen dat het om een absolute topclub in nood gaat. Man United dus. “We mogen de club/dit land nooit als iets vanzelfsprekends zien”, bijvoorbeeld.
Met compromissen en daardoor nooit iedereen helemaal de zin kunnen geven, heeft hij veel bereikt. Daar hamert hij heel expliciet op.
Het is een tactiek die hij in zijn sollicitatie graag bij sterspelers die moeilijk uit de verf komen wil uitproberen. Na het dictatorschap van José Mourinho is het tijd voor wat eigen verantwoordelijkheid.
Arme Mark, nu ik zijn brief denk te begrijpen, wordt het er niet minder tragisch om. Hoewel het poldermodel inderdaad een behoorlijk frisse wind is na de Portugese trainer, is het niet bepaald verstandig topsportbeleid.
Het problemen onder tafel schuiven door recht te praten wat krom is, zal in zo’n doelgerichte bedrijfstak niet lang werken. Chelsea uit win je niet door te ontkennen dat die miljonairs van de tegenstander gewoon retegoed zijn. Sterker nog, met het polderpodel wordt zelfs een bekerpotje tegen een club uit de derde divisie een uitdaging.
Bij een persconferentie kom je, na een verloren wedstrijd, ook niet weg met “dit blijft een gave club.”
De brief is een aardige poging en ik zou hem een andere positie van harte gunnen, maar misschien kan hij het toch beter dichter bij huis proberen. Wie weet kan hij dat ochtendje dat hij voor de klas staat eens flink uitbouwen.
Ik sluit ook niet uit dat mijn analyse nergens op slaat. Mark die trainer wil worden in de Premier League? Hoezo?
Toch hou ik vast aan mijn ontdekking tussen de regels. Die brief wordt me anders te vreemd.
