Nog een keer boodschappen doen. Nog even het oud papier naar het schuurtje brengen. De stofzuiger nog een keer door de kamer halen. Waarom slingeren daar nog drie paar schoenen? Hup, opruimen! Is alles in huis voordat de winkels sluiten, is alles gereed voor het Uur U?
De hapjes staan klaar, de kussens opgeklopt op de bank en de drank gekoeld. In de gang een tas met vuurwerk, want traditie. Schijt aan de maatschappelijke discussie en een steeds luidere roep om een van de laatste geneugten des levens aan banden te leggen. Wie opgroeit met oudejaarsdagen vol van rondstruinend rotjes afsteken, schiet na twaalven gewoon een zwik pijlen de lucht in.
Natuurlijk is er een incidenteel moment van terugblikken. Wat ging het weer hard hè, dit jaar? Die toffe trip naar Azië is nu zelfs al drie jaar geleden! Zijn we verder gekomen of staan we eigenlijk nog steeds op dezelfde plek als een jaar terug? Hebben we gedaan wat we ons hadden voorgenomen, of was het weer een jaar waarop alles gemoedelijk voort kabbelde?
De dagen tussen kerst en Oud & Nieuw zijn gevuld met tal van manieren om tijd te doden tot aan Nieuwjaar. Met overpeinzen, met opruimen, met mensen bezoeken die je nog wilde zien. Maar bovenal sluimert het in die dagen in ieders hoofd: we zijn op weg naar een nieuw jaar, en die staat op punt van aanvang. Het is alsof je nog heel even de tijd hebt om een vliegtuig te halen en je in dat ogenblik nog vanalles af moet handelen.
Maar is dat ook zo? Blijven je goede voornemens overeind staan of zakken ze binnen drie weken al als een plumpudding in elkaar? Wordt de wereld in 2019 een betere plek of blijft alles bij hetzelfde?
Och, het antwoord weet je stiekem al. Zoals vannacht even na twaalven U2’s ‘New Years Day’ door de speakers zal schallen en Bono bevestigt wat iedereen denkt: nothing changes on New Years Day.
