Bron: Pixabay
Onze zoon kreeg begin december een pakket vuurwerk. Wat grondbloemen, knalerwten, sterretjes. Dat soort dingen.
Sindsdien kan hij niet wachten tot het oudjaar is.
Dat is letterlijk te nemen.
Ieder half uur vertelt hij hoe gespannen hij is. Dat hij zó graag zijn vuurwerk wil afsteken.
Elke dertig minuten vraagt hij hoeveel dagen het nog duurt, dat oudjaar. Vanaf hoe laat hij zijn pakket mag afknallen.
De hele dag door oppert hij om zijn spaarpot leeg te gooien en er vuurwerk van te kopen.
En dan het liefste rotjes en enorme bloemfonteinen.
We vertellen hem – elk half uur weer- in alle rust hoe lang het nog duurt.
We melden keurig dat hij van een deel van zijn gespaarde geld een beetje vuurwerk bij mag kopen.
En ondertussen weten we hoe zijn gemoedstoestand zich ontwikkelt, de komende periode.
De dag dat ik dit schrijf (20 december) is hij gespannen, maar nog rustig.
Zo na de kerst zal de spanning meer en meer de overhand nemen.
Daarna ontploft hij steeds vaker, alsof hij zelf vuurwerk is.
De ontploffingen worden paddestoelen en hij zal niet meer kunnen slapen.
Een paar dagen voor 31 december is hij 20 uur per dag wakker, hoort hij elke illegale knal en rent hij door het huis alsof hij een jonge pup is die eigenlijk in zijn mand moet blijven liggen.
Zijn zus krijgt het verbaal te verduren. Wij moeten alle zeilen bij zetten om hem acceptabel hyper te laten zijn. Elke minuut kan zijn gedrag omslaan, om het even welke richting in.
En zodra hij officieel vuurwerk mag afsteken, moeten we ervoor zorg dragen dat hij niet binnen een kwartier al zijn rotjes weggeknald heeft.
Hij zal niet rusten tot de hele straat alle spaargeld de lucht in geschoten heeft.
Zoon zal dodelijk vermoeid pas rond 3 uur ‘s nachts zijn bed in duiken.
Met een prachtige glimlach rond zijn lippen.
Hij zal dromen van alle harde knallen. Duizenden kleurschakeringen flitsen door zijn remslaap.
Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
Zijn McDD komt hierin volledig tot uiting.
Hij maakt leuke dingen onnoemelijk spannend.
Spannend wordt gigantisch heftig. En dat evolueert tot een onoverwinnelijk fort van een ondoorkomenlijk emotioneel mijnenveld.
Dat heeft hij niet alleen met vuurwerk.
Het speelt met zijn aanstaande verjaardag, een vakantie die dichterbij komt, spelen met vriendjes, logeerpartijtjes, pasta met zelf gemaakte saus eten.
Eigenlijk is hij precies zoals zoveel jongetjes.
Met dat verschil dat hij het niet kan filteren.
Hij kan niet doseren.
Het gaat door tot zijn emoties buitenproportionele vormen aannemen.
Blij wordt manisch. Verdriet evolueert tot depressie en boos springt naar een tsunami van woede.
Eén ding is in ieder geval zeker: hij gaat knallend het jaar uit.
En in het nieuwe jaar verwachten ook wij weer veel vuurwerk.
Sterkte