De vuurtoren van Ameland. Credit: Marijket / Pixabay
Hoera, de Waddeneilanden staan in het illustere lijstje ’52 places to go in 2019’ van de New York Times! Tussen paradijselijke parels als Gambia, Las Vegas en de Azoren prijken ‘we’ er toch maar even mooi tussen.
“Oysters, seals, birds and dark skies on Europe’s wild and progressive left coast”, zo kopt de passage over ‘s lands noordelijke laagwaterarchipel die de lezers massaal naar deze uithoek moeten lokken.
Ach, de Waddeneilanden. Wie is er niet geweest? Ik in elk geval een aantal maal. Texel, Schiermonnikoog en Ameland heb ik inmiddels meervoudig af mogen vinken. Best leuk, voor een weekend. Je vindt er schattige kleine dorpjes met idyllische huisjes. Het is er soms net een openluchtmuseum. Je struikelt er op hoogtijdagen dan ook over de toeristen.
Verder is het er op de Wadden aardig wat betreft rondfietsen – althans, in elk geval naar één richting, want de andere helft heb je steevast wind tegen. Je kunt er overal vlekkeloos Duits praten als je wilt en lekker uitwaaien op stranden die nooit overvol zijn. Vergeet vooral geen extra trui mee te nemen, want het is er gemiddeld vijf graden kouder dan in de rest van Nederland.
Verder wist ik niet zo goed wat ik op de Wadden te zoeken had. Oesters koop ik ook bij de lokale visboer, met zeehonden valt weinig lol te beleven (echt, wat zijn dát suffe beesten) en voor ‘dark skies’ is een nachtelijk blik uit eigen raam voldoende. Zelfs wadlopen is een schromelijk overschatte bezigheid. Welk mens er voor zijn lol aan een wandeltocht door zompige modder begint, geen idee.
Kijk, dat de Azoren ook in de lijst van NYT staan, dát begrijp ik. Van alle plekken die ik bezocht – en dat zijn er verspreid over gansch d’n aardkloot best wel wat – maakten de Azoren op mij zo’n beetje de meeste indruk als het op schoonheid aankomt. Die staat in elk geval in de top 5 van mooist bezochte plekken door ondergetekende. Maar de Waddeneilanden? Misschien in een persoonlijke top 50. Hoewel…
Vanuit een geografisch oogpunt zijn de Waddeneilanden weinig meer dan een verwaaide duinstrook met wat pittoreske restjes bebouwing van een paar eeuwen terug, gelegen aan de rand van de fluviatiele puinwaaier die Nederland heet. Je mist er weinig aan, als je er nog nooit geweest bent, maar voor wie uit New York komt valt er ongetwijfeld een wereld op zich te ontdekken.
Oké de Azoren zijn prachtig maar ja, tegenwoordig wordt je toch vliegschaamte aangepraat, dus toch maar de Waddeneilanden.
Zeeland. Ook leuk.