Bron: Morguefile.com
“Ik snap het niet. Iedereen veroordeelt het homohaat-gedeelte in die rottige verklaring, maar over het werkelijke issue, namelijk de algehele seksualiteit en het sekse-bevinden van de mens, wordt nauwelijks gesproken. Homo’s kunnen hun grieven overal verkondigen, maar ik moet niet zeiken en mijn mond houden, want niet belangrijk!”
Aan het woord is mijn collega Naud*, terwijl we een vrijmibo-biertje tanken. Vroeger, een jaar of 12 geleden, heette Naud Nadine*. En zij/hij heeft gelijk. Over het breed uitgemeten transgenderthema in die verklaring hoor je opvallend genoeg (bijna) niemand. Dat bevestigt ook Maxim Februari (eveneens transgender) in zijn artikel Sekse, niet seks is het echte thema van ‘Nashville’.
In die inmiddels volledig uitgekauwde en (terecht) uitgekotste Nashville-verklaring gaat het natuurlijk óók over homoseksualiteit. Over het veroordelen van geslachtsgemeenschap en zelfs enkel de liefde tussen mensen van het gelijke geslacht. Maar zeker niet alléén daarover. Het gaat namelijk nog veel meer over het veroordelen van je algehele sekse-gevoel. Je mág je lichamelijke geboortegeslacht niet betwijfelen. Je mág je als geboren man simpelweg geen vrouw voelen en vice versa.
Je bent geboren met dat lichaam en daar heb je het mee te doen. Met andere woorden: God heeft jou dat lijf gegeven en daarbij dus besloten dat jij een vrouw of een man (of iets anders) bent. Dat wat je bij de geboorte bent, ben jij. Aan zijn lichamelijk ontwerp mag niet getwijfeld of gesleuteld worden. Punt. Hoe jij je daar verder bij voelt, zal Hem, dé genderspecialist aller genderspecialisten, ‘worst’ wezen.
Héb jij zo’n goddelijke worst? Dan ben je een man. Heb je het kadetje waar die worst tussen moet? Dan ben je een vrouw. Of je nu de bijpassende hormonen hebt meegekregen en je op en top van het passende geslacht voelt of niet, of dat je je tweeslachtig of gewoon ‘anders’ voelt, dat doet er allemaal niet toe. Jouw probleem. HIJ heeft je immers ‘goed’ gecreëerd. In Zijn ogen. Errata of andere afwijkingen uitgesloten. Dat is alsof een orthopedisch specialist, al wijzende naar je arm, zegt: “Dát is een been. Jij zegt en voelt mogelijk dat het een arm is, maar het is toch echt een been.” Dat zal me een lastige discussie worden bij eventuele amputaties…
Nu ik erover nadenk: amputaties ‘mogen’ dan toch ook niet? Dat is immers ook ingrijpen in ‘Zijn ontwerp’? Moet een door vleesetende bacteriën verrottende arm of een verbrijzeld been er dan maar vanzelf afvallen, met alle risico’s van dien? Als God werkelijk zo is als de extremistische religekken ons – onder andere door deze verklaring – willen laten geloven, is het maar een sadistische, zelf verloochenende idioot die de variaties in Zijn eigen creatie weigert te erkennen. Niks God is Liefde. Allemaal humbug.
Waarmee we weer terug zijn bij collega Naud. Want die is nog steeds not amused. “Als ik dan al een ‘fout’ ben in de ogen van die lui, dan heeft hún God mij fout gemaakt. En dat wil die kloothommel dan nog niet eens onder ogen zien, ook!? Wat een hypocrisie.”
En ik snap zijn woede. Naud ís een echte man. Geen foutje van de natuur noch van de een of andere God. En dat weet God zelf ook best. Alleen die rare mens, díé weet het niet.
De mens creëerde een god naar eigen behoefte en legde hem daarbij de nodige woorden in de mond. Woorden die mensen vervolgens zélf in een boek neerpenden en open lieten voor allerhande interpretaties, die vanzelfsprekend precies in het eigen straatje der onderdrukking en veroordeling pasten. Maar daarmee veroordeelt die gekke, totaal gestoorde mens enkel zichzelf als Zijn perfecte creatie.
Wát een megalomane bouwfout heb je daar toch gemaakt, God!
*) Namen om privacy-redenen veranderd
