Bron: Pixabay.com
Zondag bleef ik per ongeluk hangen bij het EK-allround langebaan schaatsen. Ik ben er mee opgegroeid, dus ik kan er goed naar kijken, maar als ik er even een paar seconden over nadenk, snap ik er niets meer van. Het zal wel folklore zijn. Traditie.
Het was in Italië en dat zag je ook wel aan de bergen in de achtergrond, maar verder was alles toch wel behoorlijk Nederlands. Geen reclamebord was van over de grens. Iedere buitenlandse schaatsers heeft ergens wel een Nederlandse sponsor opgeplakt.
Dat Sven Kramer voor de tiende keer wint, vind ik oprecht knap en voor hem heb ik ook het grootste respect. Maar het is raar dat dit evenement al die aandacht van de NOS nog krijgt. Net als al die wereldbekerwedstrijden in vreemde uithoeken, die maar door onze strot worden geduwd. Meer dan vijfhonderd meter langebaanschaatsten is toch niet meer van deze tijd?
Zo’n allround toernooi is nog het malste van alles. Dafne Schippers had een aantal jaar geleden nog het romantische idee om verder te gaan met de meerkamp, hier is ze ook buitengewoon goed in. Maar kiezen voor de zevenkamp in plaats voor de sprint bij atletiek, is als kiezen voor een karaokebar in plaats van een uitverkocht Paradiso. Heb je de ambitie om de allersnelste te zijn, of de aller gemiddeldste?
Alleen Nederlanders kunnen denken dat het beste zijn na verschillende afstanden, belangrijk is. Je ziet ook dat op de vijfhonderd meter veel meer nationaliteiten meedingen voor de prijzen. Vroeger zat hier ook nooit een Nederlander tussen. Nu wel. Er is dus een – hele langzame – verschuiving.
Vooralsnog overheerst de folklore. Dat zag ik ook via de televisie in dat vakje vol oranje feestattributen. Nadenken over waar je naar zit te kijken is er waarschijnlijk al jaren niet meer bij. Je bent er gewoon.
Shorttrack
Ik hou nog wel altijd oprecht van schaatsen. De beweging al. Tegenwoordig beleef ik alleen veel meer lol aan shorttrack. Daarvan was zondag ook een EK te zien. Flitsende races die in enkele rondjes alle ontwikkelingen van een spannende wieleretappe herbergen.
Niets race tegen de klok, maar tegen elkaar. Weten wat de kwaliteiten en vooral de minpunten van je tegenstander zijn. Zo’n sport is anno 2019 veel logischer. Veel internationaler ook.
Het zijn ook andere types die hier aan doen. Mensen met een vleugje rock ’n roll. Neem Sjinkie Knegt die dit weekend niet mee kon doen vanwege een aanvaring met een gaskachel. Het was ernstig, dus niets om lollig over te doen. Hij schijnt ook onlangs een ongeluk te hebben gehad met een vorkheftruck.
Ik vind het allemaal voor de shorttracker spreken. Bij het langebaanschaatsen wordt al jaren geteerd op Hilbert van der Duim, die ooit uitgleed over een vogelpoepje. Bij het relatief jonge shorttracken zijn al veel interessantere verhalen. Maar daar lijkt het de NOS niet echt om te doen. Zo’n allround toernooi is nou eenmaal de traditie.
