
Bron: Pixabay.com
Enkele maanden geleden heb ik een zeer intensief gesprek gevoerd met de producent van de alsmaar duurder wordende Porsche Cayenne. De directie van VAG [autofabrikant van onder andere Volkswagen, Audi, Seat, Skoda, Bentley, Bugatti, Lamborghini, Porsche – red] heeft mij niet kunnen uitleggen waarom zij zo’n hoge prijs vragen voor deze auto.
Ik heb de VAG laten weten dat ik niet bereid ben hun prijs te betalen en heb het bedrijf erop gewezen dat deze auto, die notabene 20 jaar geleden ontwikkeld is in de Skoda-fabrieken, tegen veel lagere kosten kan worden geproduceerd. De VAG moet als producent van de Skoda daarin zijn verantwoordelijkheid nemen, vind ik.
Ik heb tot op heden nog niets vernomen van de directie.
Nu hoor ik u denken; die is volledig de weg kwijt. Denkt hij nou echt dat ie als simpele Nederlander de directie van de VAG kan bewegen om de Porsche Cayenne goedkoper te maken?
De VAG wist in 2017 maar liefst 246.375 Porsches te verkopen met een (in de autobranche) indrukwekkend gemiddeld winstpercentage van 17,6%. Daar kan dus best wel wat vanaf, vind ik.
Maar er zijn een heleboel mensen in andere landen wel bereid zo’n 90 mille neer te willen tellen voor zo’n bak. En die krijgen daar veel méér voor dan in Nederland. Geen BPM, geen hoge BTW, geen hoge wegenbelasting per kilogram, geen hoge benzineaccijns plus een kwartje en ook geen ingewikkelde verzekeringen (die niet uitbetalen).
Maar ja; ik ben ook eigenlijk helemaal niets in dit kleine landje, dat stipje op de wereld dat alleen zelf vindt dat het iets voorstelt in het milieu. En ook dat moeten we weer met z’n allen betalen. Maar goed; hetzelfde overkwam Bruno onlangs.

Bron: Pixabay
Wie?
Bruno Bruins. De minister die u niet kende, maar sinds een paar failliete ziekenhuizen inmiddels wel heeft leren kennen. Verder hoort u ook niets van hem. Nou ja, tot voor kort dus. Wat bleek? Bruno had een zelfde akkefietje als ik. Maar dan met de producent van pillen.
Deze pillenfabrikant, ook wel farmaceut genoemd, had stiekem de prijzen verhoogd van een van z’n pillenmerken. Een pillenmerk dat notabene was uitgevonden door een ander. Al twintig jaar geleden.
Het bedrijf, genaamd Novartis, heeft hem niet kunnen uitleggen waarom het ineens zo’n hoge prijs voor dat product (lutetium-octreotaat) vraagt.
Novartis kreeg het geneesmiddel door een overname in handen en rekent nu voor een kuur per patiënt zo’n 92.000 euro. Deze kuur is relatief effectief bij het bestrijden van bepaalde zeldzame tumoren, die zich ontwikkelen vanuit cellen die in staat zijn hormonen te maken en af te scheiden.
Zoiets.
Bruno Bruins heeft dus, net als ik, een intensief gesprek gevoerd met de directie van Novartis. “Ik heb Novartis laten weten dat ik niet bereid ben hun prijs te betalen”, aldus Bruins. Hij heeft het bedrijf erop gewezen dat het medicijn, dat ontwikkeld blijkt te zijn in het Rotterdamse Erasmus MC, tegen veel lagere kosten kan worden bereid. Novartis moet als leverancier van de grondstoffen daarin zijn verantwoordelijkheid nemen, vindt de onze Bruno.
Bruno heeft ondertussen kennis genomen van mijn relaas en mij benaderd en bereid gevonden om als woordvoerder namens zijn departement op te treden richting de farmaceutische industrie.
“To gonna make them an offer they can’t refuse”.
Je moet gewoon dezelfde maffiataal spreken, Bruins! Dat is het.