Bron: unsplash.com
Zaterdagmiddag twee uur, spitsuur bij de grootste grutter van ons land.
Met drie tassen (strategisch wijd open in mijn karretje) probeer ik de lopende band bij te houden en te sorteren op koelkast, diepvries en keukenla. Droog bij droog, nat bij nat, stevig onderin, breekbaar bovenop.
Door de snelheid die caissières sinds het barcode-tijdperk ontwikkeld hebben, is dit een bij voorbaat verloren strijd. Door haar alarmerende kreet ‘Heeft u een bonuskaart’, ofwel ‘Sukkel, kun je ook een beetje opschieten’, verdwijnt mijn megazak Chipito’s met onheilspellend gekraak onder een 5 kilozak iets te kruimige aardappelen (stampers).
Op het moment dat ik de blauwe kortingskaart uit mijn portefeuille vis (waarom lijkt het trouwens alsf er steeds minder in de bonus is dan vroeger?) trekt er iets aan mijn broekspijp. ‘Meneer heeft u ook voetbalplaatjes?’
Voetbalplaatjes!
Bron: Pixabay.com
De harddrug van de gewone man, die junks maakt in alle leeftijdsgroepen, gaat dezer dagen gehuld in blauw kartonnen pakjes met daarin 4 stickertjes van jongens in korte broeken die als enig levensdoel hebben om een bal in het net van een tegenstander te deponeren.
Voetbalplaatjes…!
Op Marktplaats vliegen de advertenties je om de oren en wordt er grof geld geboden. Telkens als ik er weer een aantal incasseer, moet ik de neiging te lijf gaan om mijn zo langzamerhand stevige stapel te koop te zetten. Moreel zak ik door de vloer bij die gedachte, besmet en vervuild door Albert Heijn en de vrije markt.
‘Meneer heeft u ook voetbalplaatjes?’
‘Ik ben nog bezig’, mompel ik. Met deze vage mededeling laat ik keurig in het midden of ik hem de begeerde kleinoden na ontvangst wel of niet ter hand zal stellen. De snelheid waarmee ik dit ontwijkende gedrag vertoon, vervult me met weerzin.
Vervolgens pinnen, nee geen zegels, wel voetb… Ik kijk naar beneden. De kleine verzamelaar heeft inmiddels besloten zijn geluk bij een van de andere kassa’s te beproeven:
‘Meneer…’
Geen kans om uit te praten.
‘Nee, en als ik ze had dan kreeg je ze nóg niet.’
De barse stem van een volvette vijftiger bereikt ook andere boodschappende vaders. Er wordt begripvol en besmuikt gelachen. Even een kind dissen, dát snappen we, hufters als we zijn.
Jongetje, het spijt me, deze zijn voor jou. Stuur je adres aan Hoe Mannen Denken, Europa, Wereld, Heelal en je krijgt per kerende post zóveel plaatjes van Van Persie dat je al die wanstaltige volwassenen op Marktplaats volledig leeg kunt trekken.
