
Bron: Pixabay
Giechelen in bed.
We sliepen er niet van. De hele nacht niet.
Boven op zolder lag een roedel jonge meisjes het logeerpartijtje van mijn dochter te consumeren.
Ze mochten superlaat naar bed. Want wij zijn hippe ouders. En we hadden bedacht dat ze dan wel snel zouden inslapen, dat grut.
Maar we trokken aan het kortste eind.
De dames werkten daarvoor vermoedelijk al veel teveel suiker naar binnen. Op zolder bleken ze wakker genoeg om nog even een uurtje te roddelen.
Over jongens enzo. En “Joetjoebers“.
Dat uurtje vonden we prima.
Maar het uur werd verlengd met nog een uur.
En pas na wat gemopper van ons ouderlingen ging het geroddel over op nerveus gegiechel.
Want de dametjes deden nu stiekem roddelen.
Mijn vrouw lag er wakker van.
Het giechelen hield niet op. Zelfs niet nadat ze een keer boos naar boven rende.
Ik lag natuurlijk al uren voor Pampus. Snurkend en gorgelend te dromen van naakte beachvollybalsters met zwiepende borsten.
Of van een Maurits die gebukt voor zijn vriendin stond, ik weet niet meer wat ik gedroomd heb. Maar het zal vast over seks gegaan zijn.
Tegen drie uur ‘s nachts porde mijn vrouw mij echter wakker.
Het giechelen was niet verminderd, en ze wist zich geen raad meer.
Of ik met mijn donkere mannenstem de meiden niet tot bedaren kon brengen.
Mopperend omdat ik wakker was strompelde ik naar boven.
Waarbij ik middenin de kattenbak ging staan, want mijn bril lag in de keuken.
Met wat onverstaanbaar gebrom maakte ik een abrupt einde aan het giechelen.
En tevreden legde ik mijn zware hoofd terug op mijn kussen.
Binnen een nanoseconde dartelde ik weer tussen de borsten van beachvollybalsters.
Mijn poepvoet bungelde uit het bed.
De ochtend erna liet ik om 7 uur de hond uit.
Rond half 9 maakte de geur van afbak croissantjes mijn vrouw wakker. De dametjes lagen nog op 1 oor.
Trots liet ik mijn wederhelft weten dat ik die jonge mutsjes binnen een minuut stil gekregen had. Ze zal mij eeuwig dankbaar zijn geweest. Geen last meer van giechelen! Ze zal een paar uur heerlijk hebben kunnen slapen.
Niets bleek minder waar.

Bron: Pixabay
Tegen drie uur ‘s nachts hebben de meiden een trauma opgelopen.
Er kwam een dik stinkend monster in veel te wijde kleding iets onverstaanbaars rochelen.
En daarna was het monster ineens weg.
Supereng was het. Ze moesten er heel hard van huilen.
En tot vanmorgen half 6 is mijn vrouw bezig geweest de meisjes te troosten.