Bron: unsplash.com
Aan het eind van de supermarkt koos ik weer eens de verkeerde rij. Let wel, ik stond voor de goede, iets langer maar met een snelle doorloop. Tot mijn geoefend boodschappenoog constateerde dat de karretjes in de belendende rij iets minder gevuld waren en dat er ook meer mandjes tussen stonden. Dat ging zeker een minuut of 5 schelen.
Ik was nog niet achteraan gesloten of er ontstond tumult. Een geweigerde pinpas en daarna de bonnenspuger die opnieuw gevuld moest worden, hetgeen niet een-twee-drie…
Daar ging mijn geschatte voordeel. Bovendien zag ik vanuit mijn ooghoek een witbesnorde senior die links in wilde voegen. Zijn ferme buik, extra geaccentueerd door het overhemd dat hij strak in zijn broeksband gepropt hield, vertelde: ‘Kijk eens mensen, helemaal zelf volgegeten!’
‘Was u eerder?’, vroeg ik met een vergoelijkende glimlach, want aan vuistgevechten in de winkel heb ik een hekel.
‘Nee man, ga maar voor, ik heb alle tijd. Ik ga zo bij mijn zoon schoonmaken.’ Hij wees op zijn verzameling flessen en sponzen. We keken samen in zijn kar. Ook broodjes, gesneden kaas, ham, chocomel.
‘En wat te kanen. Hij is gehandicapt, pokkeninjectie ging verkeerd toen hij 4 was.’ Hij zei het op een montere toon, alsof het een gebeurtenis was die al zolang geleden had plaatsgevonden dat ‘t hem nauwelijks nog aanging.
‘Goh.’ Meer weet ik bij de onthulling van andermans ellende vaak niet uit te brengen.
‘Maar hij is gelukkig en ik ga elke week even door zijn huisje. Ik heb de tijd. Anders hadden mijn vrouw en ik wel vanaf mijn vroegpensioen in Spanje gezeten. Maar ja dat ging even niet.’
Ik knikte. Meer hoef je vaak niet te doen als iemand besluit zijn levensloop in de volle breedte voor je uit te smeren.
‘Ja,.. 74!’ Hij keek me aan met een blik die op z’n minst bewondering van mijn kant vereiste.
Ik gaf ‘t hem.
‘Maar het gaat nog best allemaal.’
We schoven door. Hij was inmiddels voor me gekropen en bij de kassa beland. ‘Maar met de seks is het helemaal niks meer hoor meneer’, riep hij.
Als een echte standupper trok hij een gemaakt mismoedig gezicht. ‘Ik probeer het nog weleens, maar ik heb liever een dikke karbonade!’
Schaterend begon hij in te pakken.
