Bron: Morguefile.com
“Pap, wat weet jij van de clitoris?”
Hoppala. Ik stop even met kauwen op mijn broodje gerookte makreel. Hoe ga ik hier het best op antwoorden? Dan kauw ik weer door. Er valt een voor dit serieuze onderwerp gepaste stilte.
“Nou? En kauw eens met je mond dicht. Het stinkt hier naar vis,” bromt Simone. Met haar bijna 12 jaren kan ze behoorlijk bemoederend en belerend overkomen.
“De clitoris. Hmmm. Iedere vrouw heeft er eentje. Het is dat kleine, gevoelige puntje tussen je schaamlippen.”
“Aha. En hoe groot is ie, denk jij?”
“Nou, eh klein. Vergelijkbaar met onze eikel, maar dan nog veel kleiner. Moeilijk te vinden en zo. Wordt ook wel genotsknopje genoemd.”
“Genotsknopje, haa-ha!” grinnikt Simone. “En de bio-juf had dus vet gelijk.”
“Hoezo?”
“Nou, ze zei dat de meeste mannen er geen ene zak vanaf weten. ‘Ga maar eens thuis aan je vader vragen wat hij nu echt van de clitoris weet’ en je zult het zien,’ zei ze.”
Ik vraag me af wie van de leerlingen dát daadwerkelijk aan hun vader gaat vragen. Simone kent echter geen schaamte, dus die doet dat natuurlijk, zonder enige omhaal. Heb ik weer.
“Had ik het niet goed dan?”
“Nee, jij had het hartstikke fout. Onze clitoris is zelfs een stuk groter dan die penis van jullie, wist je dat? Echt een behoorlijk ding!”
Opzienbarend. Ze ratelt door.
“Mevrouw Delbeu zei dus ook dat mannen er helemaal niks vanaf weten en allemaal denken dat het enkel dat ene ronde knopje is. Daar druk je dan op en hop, de vrouw doet het. ‘Net als een deurbel. Trrring en de vrouw des huizes doet open.’ Dat was lachen, toen ze dat zei.”
Klinkt als een interessante biologiedocent. Leuke naam ook. ‘Ben ik die del beu? Doe ik de deur snel weer dicht!’ Maar ik moet toegeven dat ze best wel eens gelijk zou kunnen hebben: van de mannen die ik ken, is er niet eentje die zich ooit verder verdiept heeft in de clitoris. Mentaal gezien dan. Stuk voor stuk knopjes-mannen.
“Hoe groot is ie dan?” waag ik te vragen.
“Nou, zoiets.” Ze pakt een leeg smoothieflesje en draait de dop eraf. “Kijk, dit is de vagina-ingang,” en ze legt haar middelvinger boven de opening. “Het topje van mijn middelvinger is dat wat jij het genotsknopje noemt. Maar dan is er nog de rest!” En ze vouwt haar hand ietwat onhandig om het flesje, duim en wijsvinger aan de ene, ringvinger en pink aan de andere kant. “Dat zijn de zwelglichamen! Mijn hele hand is dus de clitoris! Gaaf hè?”
Ik grinnik wat verlegen. Ja, meid. Heel gaaf.
“Volgens mij bedoelde ze zwellichamen. Niet zwelglichamen,” corrigeer ik haar, vooral om te laten zien dat ik er nog wel íéts vanaf weet.
“Oh ja. Nou ja. Komt op hetzelfde neer. Wat een vangarmen, hè, die zwellichamen? Als ze maar niet in de klit raken, want dan heb je je klit in de klit en dan moet je kammen!” En gierend van de lach stuift ze weg, naar haar kamer om zich weer tot haar SnapChat-vriendinnen te wenden.
Verbijsterd blijf ik achter aan tafel. Ik voel me nu toch wel wat opgelaten, na deze les van mijn eigen kleine meisje. Maar goed, weer wat geleerd, als onnozele man. En eigenlijk ben ik gewoon blij dat ik een kind heb dat zó open en bloot en zonder enige schroom de échte waarheid over de gigantische clitoris durft te vertellen. Is mijn opvoeding op dat gebied tenminste toch nog een beetje gelukt.
