Eigen foto – GvE
Toen ik nog een hippe vrijgezelle puber was, hoopte ik altijd op stomende seks. Met meisjes. Destijds had je nog geen Tinder, dus ik moest mij richten op meisjes in de kroeg, of in de wandelgangen van school. Omdat ik nogal onzeker was – en ik nog een grote bek moest ontwikkelen – had ik zelden succes.
Ondertussen liep ik rond met een spanningsboog van wel zeker 9 centimeter in mijn broekje.
Tijdens mijn studententijd was het niet anders. De toneelschool voorzag van heerlijke meisjes. Maar niet voor mij. Wel voor de bovenbuurman, die mij regelmatig wakker hield met de ritmische geluiden van meisjeshoofden die tegen de verwarming beukten.
En ik maar hopen. Maar hoop vervult geen behoefte.
Ik moest het niet hebben van mijn uiterlijk. Met mijn karakter kwam ik ook niet in een broekje. Ik ontwikkelde daarom humor. Maar daarmee kwam ik vooral in the friend zone. Geen enkel meisje dat naar mijn saus verlangde.
Ongelukkig was ik. Wat ik je brom.
Tijdens zo’n nachtje wakker liggen, kreeg ik een sms’je van mijn bovenbuurman. Of ik eieren wilde bakken. Hij en zijn verovering hadden honger. Mopperend klutste ik eitjes. Want assertief was ik ook al niet. Maar – om ze eens een lesje te leren – druppelde ik een vingerhoedje Worcestershire saus door het kleffe eigeel.
De bovenbuurman wandelde wijdbeens de keuken binnen, gevolgd door een prachtig blond exemplaar. Met een geniepige glimlach serveerde ik mijn eieren. ‘Nog even en die blonde stoot zal smeken om mijn verdovende witte pap!‘ dacht ik. In mijn hoofd viel hoongelach mijn bovenbuurman ten deel.
Helaas.
Bron: Pixabay
Terwijl mijn bovenbuurman liters melk slikte, vond zij mijn eieren heerlijk. Worcestershire saus verwerkt in roerei blijkt een briljante combi te zijn. De langbenige verovering van mijn buurman heeft mij die nacht uitvoerig bedankt. Vanaf dat moment wist ik het zeker; de liefde van de vrouw ontvang je met hulp van Worcestershire saus.
Sindsdien smeekten vrouwen om mijn saus. En ze waren vooral benieuwd naar de manier waarop ik de saus verwerkte. Daarmee doelden zij op het pittige liefdessap uit het herkenbare flesje. Niet op de mannenpap waar jij nu aan denkt, jij viespeuk.
Mijn liefdeselixer maakte mij gelukkig.
En daardoor groeide mijn zelfbeeld.
De rest van mijn vrijgezelle bestaan heb ik overal op bezuinigd, maar altijd stond er een flesje Worcestershire saus in mijn keukenkast.
