V.l.n.r. Dave, Jochem, Sander, Pascal. Credit: @pasvugts / Marco van Sony.
Tijdens de hectische mannenbladdagen van mijn leven belandde ik van het ene bierdrinkavontuur in het andere. Op uitzonderlijke plekken, maar bovenal met uitzonderlijke mensen. Zoals die keer toen ik met redactiecollega Sander naar de luistersessie ging van een nieuw Foo Fighters album.
Bij een luistersessie krijg je als journalist van de platenmaatschappij de mogelijkheid om een nieuw album al voor de release te beluisteren, zodat je er op tijd een artikel over kunt publiceren. Bovenal was er bier. De gelegenheid om een nieuw rockalbum te checken, begeleid door gratis drank, te laten schieten was natuurlijk een ontzettende no-go.
De luistersessie vond plaats in Odeon, Amsterdam. Het mooie was dat de voltallige band ter promotie aanwezig was en voor aanvang tekst en uitleg gaf over de totstandkoming van het album. Hoe ze de nummers hadden geschreven, hoe het opnameproces verliep en dat ze erg benieuwd waren naar wat wij, argeloos luisterende muziekpers, er van zouden vinden. Met een frisse pint in de hand hoorden we vervolgens de nummers aan.
Na afloop werd iedereen vriendelijk bedankt voor de komst en gevraagd om vooral nog even gezellig te blijven hangen. De bar was open en de band liep vrij rond, dus schoot ze gerust aan als je nog wat wilde vragen. Aldus de organisatie. Lekker informeel en inderdaad erg gezellig.
Nu was het zo dat iedereen bij entree camera’s en telefoon’s moest inleveren. Dit, om clandestiene opnames te voorkomen en om te verhinderen dat aanwezigen zich als blije pubers op de rockgoden stortten met een fotoverzoek. Dat snapten we wel.
Toen we gezellig stonden te ouwehoeren met Foo’s frontman Dave Grohl en drummer Taylor Hawkins haalden we een schetsblok en een viltstift tevoorschijn. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
“Sorry guys, we couldn’t bring our camera inside but would you mind making a sketch of us to capture this moment?”
“Haha, sure, no problem man!” lachte Taylor terwijl hij zijn sneltekenskills op het papier losliet.
Even later hadden we een prachtige portrettenreeks om in te lijsten. Niet lang daarna sloot de venue. “Gaan jullie anders nog mee een biertje drinken in ons hotel?” was de vraag. Joh, túúrlijk! En zo gebeurde het dat we even later in de lobby van het roemruchte Americain Hotel zaten. Twee Foo Fighters, twee Sony’s en twee FHM-ers, voorzien van halve liters bier en bruine rum. Dave zat duidelijk op zijn praatstoel en vertelde de ene vette anekdote na de andere, zoals over de tijd dat hij in Amsterdam speelde met Nirvana en in een kraakpand bleef slapen. Onvervalste rockverhalen van the coolest guy in rock hemzelf.
Ik geloof dat Sander en ik rond half twee ‘s nachts het hotel uit werden geveegd, over straat liepen en tegen elkaar zeiden, “Dude, we hebben keihard zitten zuipen met de Foo Fighters. Dit gaat niemand ooit geloven!” Gelukkig hebben we de tekening nog.
Haarfijne portretten door Taylor Hawkins met v.l.n.r. Pascal, Dave en Sander.
