bron: tegelizr.nl/MW
Non-binair, toen ik daarvan hoorde dacht ik meteen, that’s me! Dat je je niet man of vrouw voelt zoals al die doorsneemannen en -vrouwen die braaf voldoen aan alle verwachtingen. Maar op een of andere manier iets er tussenin. Veel spannender natuurlijk!
Ik heb daar argumenten voor, voor mijn non-binariteit. Ik weet nooit zo goed wat ik aan moet met mannelijkheid. Dat eigenaardige idee dat er aanvullende criteria zouden zijn waar een man aan dient te voldoen om voor een echte man door te kunnen gaan. Veel mannen lijken een soort angst te hebben om door de mand te vallen. Mannelijke onzekerheid, sowieso een dingetje!
Nog een mogelijk argument voor mijn non-binariteit, maar dat begint met een disclaimer! Ik heb beslist geen redenen om ontevreden over mijn lijf te zijn, dat moeten jullie maar van me aannemen. Alles zit erop en eraan en in de juiste verhoudingen. Echt geen enkele behoefte om iets weg te laten halen of toe te laten voegen.
Dat gezegd hebbende, toch lijkt het me spannend om een super sexy lichaam te hebben. Een lichaam zo sexy als alleen bij vrouwen voorkomt. De keus te hebben lustobject te spelen. En daar dus de mannelijke variant van.
En dat is natuurlijk niet zo’n bonkig gedrocht met overdreven dikke spieren, zoals een te hard opgepompte fietsband die op springen staat. De natte droom van de doorsneeman, het enige wat binaire mannen kunnen verzinnen.
Ik bedoel juist een lijf dat het niet van kwantiteit maar van kwaliteit moet hebben, net als sexy vrouwen. Sierlijk met oneindig veel vormen. Sexy maar subtiel.
Nu vraag ik me wel af of mijn variant van non-binariteit wel voldoet aan de geldende definitie. Wat tegen mijn non-binariteit zou kunnen pleiten is dat ik er nooit aan getwijfeld heb een man te zijn. Bij collega non-binaire mannen schijnt dat wel eens anders te zijn. Bij hen zou het enige verschil met een transgender zijn dat het net niet genoeg is om zich vrouw te voelen.
Dat lijkt dus een andere manier van ‘iets ertussenin’ dan de mijne. Maar, kan je tegenwerpen, maakt dat me niet juist non-binair!? Buiten de geldende definities vallen! Hoe dan ook, wie houdt me tegen mezelf non-binair te noemen?
Aan de andere kant, non-binair is ook weer zo’n label, precies waar ik van af wilde. Met non-binair zit je meteen in het rijtje lhbtiq-etcetera. Voor je het weet word je ingescheept op een non-binaire boot tijdens de canal parade.
Op zo’n boot wordt er dan van je verwacht dat je je een beetje afstemt op de andere opvarenden, om te laten zien dat je erbij hoort. Bijvoorbeeld door kleding of het ontbreken daarvan. Het ging er toch juist om dat je helemaal jezelf kon zijn!?
En er is zoveel meer in het leven dan man, vrouw of iets ertussenin zijn. Ik fiets, ik heb favoriete schrijvers en tv-programma’s, ik houd van boerenkool, chili, pizza en spruitjes. Enzovoorts. Als ik een hap boerenkool met rookworst naar binnen schuif, vraag ik me nooit af of daar een mannelijke manier voor bestaat.
Eigenlijk wilde ik al die tijd een label alleen voor mezelf. Dat ik de enige zou zijn die aan mijn signalement voldoet. En dat is gelukt. Kwestie van een signalement met genoeg details. Kunnen jullie ook!
Ai ai, een label! Dat wil je toch niet!
Jij snapt ’em!