Bron: Pixabay.com
Met piepende remmen stopt het blauwe busje voor onze zomerresidentie.
Henk van der Hoeff Installatietechniek.
De ketel hapert. Elke keer als ik onder de straal stap en mezelf, onder het neuriën van een verantwoord deuntje heb ingezeept, geeft het warme water er na enkele minuten lafhartig de brui aan.
Wat nu? Gewoon afdrogen en met een hoofd moddervet van de shampoo de dag in of..
Mijn flinke IK neemt het over en de kou dringt met duizend venijnige speldenprikken mijn schedel binnen. Bellen!
Henk van der Hoeff is een lange blonde man van midden dertig, type boerenzoon, product van het frisse buitenleven, rode konen en een open blik. Met de nadrukkelijke opgewektheid van de vakman die elk technisch probleem als een vermakelijke uitdaging beschouwt, klost hij met grote stappen en luide stem ons huisje binnen, terwijl hij een indrukwekkende gereedschapskist met zich meezeult.
Henk is wat later dan afgesproken. Vier uur later om precies te zijn. Dat komt, vertelt hij, vanwege de kippenstal waar hij een tijdje met de ventilatie heeft gestoeid.
Als ik achter hem kijk, zie ik dat verhaal bevestigd in wat zijn profielzolen aan pluimveeresten in onze vloerbedekking achterlaten.
‘Inst.contr. EA’, knippert het display op de ketel die verdekt opgesteld in een kast in mijn werkkamer hangt.
‘Hmm, een foutmelding’, mompelt Henk.
Hij schroeft de huls van de ketel en klopt met een buitenmodel waterpomptang hardhandig op onderdelen die mij als leek toch kwetsbaar voorkomen.
‘EA, EA’ , Henk herhaalt de letters als een Zenboeddhist zijn mantra, en maakt met zijn tong tegen zijn verhemelte nadenkende tuttutut geluiden.
‘Ú heeft zeker geen boekje?’ Nee, geen boekje , boeken zat, maar niet over de ketel.
Mijn vertrouwen in Henk krijgt een deuk als hij naar buiten loopt met de mededeling dat hij de fabriek gaat bellen. Ook bij Vaillant blijkt ‘EA’ een onbekende, en pas nadat ik Henk erop gewezen heb dat we hier te maken hebben met een BOSCH verwarmingsketel, komt er licht in de duisternis.
De luchtdrukwachter functioneert niet! Henk is weer on track en legt mij omstandig uit dat die de verdeling van het warme water over radiatoren en douche bewaakt.
Een onderdeel van niks, maar het moet besteld.
Een week later knarsen de banden van Henk van der Hoeff Installatietechniek over het grind in onze border en verpletteren een net overgeplante hortensia.
Enthousiast komt Henk met een klein doosje in zijn enorme handen de bus uit.
‘Hier is ie’. Eenmaal binnen gaat de gereedschapskist open. Ik zie een treurig stemmende hoeveelheid tangen, draaiers, hamers en sleutels in een onbeschrijfelijke wanorde, ten bewijze van een werkwijze die niet maalt om een schroefje meer of minder.
Thuis hebben we te maken met een CV-monteur die zijn gereedschap met chirurgische precisie in een attachékoffertje heeft geordend, het met tegenzin tevoorschijn haalt en zijn inbusjes het liefst zou steriliseren voor ze weer in hun houders gaan.
Henk draait, puft, schroeft en spoedt zich weer naar de bus om met een apparaat terug te keren dat hij zwoegend met twee handen over de drempel sjouwt. Een onbegrijpelijk prehistorisch monster, met slangen en poten, kruising reuzenklopboor en thuisbetonmolen. Apparaten waar je als normaal mens in Doe Het Zelf-zaken met een wijde boog omheen loopt.
Nog voor ik wat kan vragen, slaat met oorverdovend lawaai de compressor aan. Het doet ons huisje op haar grondvesten trillen.
Henk schreeuwt dat hij de zaak even door moet blazen voordat de luchtdrukwachter geïnstalleerd kan worden. Daarna zijn onze problemen voorbij, verzekert hij met een glimlach.
Een dichte wolk oud stof drijft mijn werkkamertje binnen en slaat neer op kast, boeken, vloer, computer, bureau en luidsprekers. Voordat ik, ten prooi aan een onbedwingbare hoestbui, de deur achter me sluit, mime ik ‘mondkapje’ naar Henk, die al proestend aangeeft een dergelijke beschermingsmaatregel totaal overbodig te achten.
‘Ínstell. Control. C1’, zegt het display wanneer ik even later op verzoek van Henk de douche heb aangezet. ‘Hmm’, mompelt Henk en meldt een telefoontje later dat nu ook het vierpuntsinlaat spruitstukje vernieuwd moet worden. En inderdaad dat moet besteld!
Nadat Henk mij 100% gegarandeerd heeft dat asbest in dit soort ketels nog niet gebruikt werd, besluiten we maar eens even thuis te gaan douchen.
‘Sleutel ligt onder de mat, Henk.’
Na een dag of vier belt hij, de zaak draait als een zonnetje.
‘En als er storingen zijn, gewoon bellen: Henk van der Hoeff! Jullie weten me te vinden hè?’
We weten het.
