Nooit koop ik een Quooker

05-03-2019 door Pasquali

Bron: Pixabay.com

Nooit koop ik een Quooker. En dat is vooral vanwege die patser die op het eind van de tv-reclame nog even een glaasje bruiswater met een schijfje citroen tapt. Want dat kan blijkbaar ook met zo’n onding, waar je natuurlijk brandwonden van oploopt als je even niet uitkijkt.

Ze zeggen van niet, maar ik weet wel beter. Maar die man dus. Alleen al de houding van die lul, nichterig nepdasje los om zijn boord, hand in de zij alsof hij aan de bar staat in te nemen. Ik vind hem nog erger dan Cor en Don van Corendon en dat zegt wat.

Duidelijk is dat vrouw en kinderen al naar bed zijn. Even daarvoor hebben we ze met kokend water pasta af zien spoelen. En meteen daarna zijn ze onder de koude kraan gaan hangen of hebben ze de goudvissenkom ververst.

Hij was nog even als laatste op, maar moet de volgende dag vroeg naar een meeting in een treurige kantoorkolos. Dus nog even een slokje bubbeltjeswater voor hij met twee treden tegelijk de trap naar het echtelijk bed bestijgt, waar zijn vrouw zich wijselijk slapend houdt. Ik haat die man hartgrondig en niet omdat ik geen wit overhemd heb en niet naar kantoor kan. Het meest ergerniswekkende komt namelijk nog.

Al weglopend, net voor ie het licht uitknipt, gooit hij met een nonchalant gebaar vanaf een afstandje het stukje citroen in de gootsteen. Flikker maar weg, een ander ruimt het wel op. Zo laat hij ook zijn vuile onderbroeken in de slaapkamer slingeren en verdomt het om de afwasser uit te ruimen. Zo’n man dus. Met een leasebak en ‘overwerken’.

En dan denk ik: ‘Of had ik ook zo’n man willen zijn, komt die razernij daar vandaan…?
Nou ja ik hoop van niet. Maar een Quooker, dat nooit!