#/media/File:Madonna_Rebel_Heart_Tour_2015_-_Stockholm_(23051472299)_(cropped_2).jpg)
Bron: Wikipedia – chrisweger
Laatst hoorde ik weer eens een liedje van Madonna op de radio en was totaal verrast. Hee, dacht ik, dat gebeurt nog weinig.
Vreemd. In de jaren tachtig en negentig dreigde ze een Elvis-achtige grootheid te worden. In ieder geval niet iemand die tijdens haar leven al sterfelijk zou dreigen te worden.
Mijn zus was fan. Had posters en alle platen. Mij doet het ook nog altijd wel wat. Like a Virgin, Vogue, Like a Prayer. En ze was meer dan die nummers. Ze was een fenomeen. Ze had altijd een boodschap. Feminisme. Anti-racisme. Punt bh’s. Wat is er gebeurd? Waar ben je Madonna?
Michael Jackson blijkt nu tijdloos. Leaving Neverland zit dan behoorlijk in de weg, zijn muziek is nog altijd goed te beluisteren. Daarbij is zoveel jaar na je dood enorm in opspraak komen ook niet iedereen gegeven.
De muziek van Madonna is misschien ook nog prima te behappen, maar je kan bij haar veel minder om het jaren-tachtig-en-negentig-sausje heen. Het is gedateerd. MJ heeft de tijdsgeest altijd weten te ontstijgen. Madonna niet, vrees ik.
Comeback?
Na een korte zoektocht op internet weet ik dat ze dagelijks bezig is met een comeback. Ze wil bijvoorbeeld optreden tijdens het Eurovisie Songfestival. Van haar twitteraccount leer ik dat ze ook nog erg is blijven hangen in haar succesvolle jaren. Logisch. Waarschijnlijk is dat ook het slimst om via de megahits weer gehoord te worden.
Toch lijkt het me sterk dat Madonna het eeuwige leven heeft. Niet als MJ, David Bowie en Elvis Presley. Ze heeft wel een voordeel ten opzichte van die lui. Ze leeft nog. Dus zet ‘m op Madge! Ik mis je – kennelijk – een beetje.
Tijdens de film Sex with Madonna was ik dat jaar in Cannes om eens achter de schermen van deze glitter en glamour wereld te kunnen kijken. Dat lukte me gelukkig aardig, ik had geen pasje, maar wél een mooi colbertje met een Franse krant in mijn rechter zak. En ik keek bij elke controle op een arrogante manier dat ze mij vooral niet aan moesten houden. Dus ik liep gewoon echt overal zo naar binnen.
Op een avond stond ik langs de rode loper tussen de fotografen. En daar kwam Madonna met plotseling bruin haar. En dat was nieuws, ik zag het op alle zenders. Onder aan de trap was een klein vakje van 3 x 3 meter met dranghekken. Daar stonden de zogenaamde Madonna fans. Met grote borden en Madonna kleding te schreeuwen en te gillen toen de zogenaamde ster de trap opkwam. Op televisie leek dit een enorme enthousiaste menigte. Het kan haast niet anders of deze fans waren ingekocht. Madonna wist gewoon heel goed de media te bespelen!