Fotobron: Wouter Engler – Wikipedia
Ik vind De Telegraaf een enorme kutkrant. Laat ik dat maar eerst uit de weg ruimen, voordat je in de komende alinea’s over dit blog struikelt. Toch weet ik maar al te vaak wat er in staat. Zo zijn ze. Altijd weten ze een buzz te creëren. Als propaganda-apparaat vind ik ze dan weer best inspirerend.
Neem het concept van een razend bekende Nederlander een column plus ghostwriter geven. Slim. Dat er zelden iets doordachts in staat, is van ondergeschikt belang. Gelezen wordt het toch wel.
Vandaag is er een goed voorbeeld. Dirk Kuyt vertelt in de wakkere krant over zijn medeleven met wat er gister in Utrecht is gebeurd. Voor het gemak haalt hij er Christchurch ook bij.
Hij stelt dat beelden uit jeugdelftalkleedkamers van Feyenoord al een deel van de oplossing zouden kunnen zijn. Daar werken bevolkingsgroepen vlekkeloos met elkaar samen. Daar is respect. Het goede voorbeeld voor de bedorven maatschappij.
Stigma
Voor velen zal er geen vuiltje aan de lucht zijn. Good old Dirk toont zich betrokken. Wat een verbinder. Ondertussen is wat hij doet enorm stigmatiserend. Tussen de regels door voedt hij de Telegraaflezer met nog meer narigheid.
We weten namelijk nog helemaal niet wat de motieven waren van de schutter in de Utrechtse tram. We weten wel al ruim vierentwintig uur dat het een ontzettende malloot is. Met een indrukwekkend strafblad. Een drugsdealer. Stevige gebruiker. Hoogstwaarschijnlijk een verkrachter ook.
Als je Dirks woorden echter leest, laat hij je denken dat het iemand is met een zeer duidelijk samenlevingsprofiel. Een bepaalde afkomst. Een zeker geloof. Maar als een ding me duidelijk is, dan is het dan deze man hooguit in het hokje van zwaar gestoorde malloten past. En zelfs dat is niet waar. Daar beledig ik namelijk ontelbaar onschuldige GGZ-bezoekers mee.
Wat er in Utrecht gister ook is gebeurd, het simpelweg neerzetten als een maatschappelijk probleem is als zeggen dat de loterij winnen een maatschappelijke oplossing is.
Wat Dirk doet is schadelijk. En dat neem ik hem niet kwalijk, maar dat medium dat hem een podium biedt des te meer. Daar weten ze namelijk maar al te goed waar ze mee bezig zijn. Niet met journalistiek, maar met het zaaien van narigheid. Van haat, van politieke machtsspelletjes en van ranzige onderbuikgevoelens.
Zoals ik al zei, ik heb het niet zo op de grootste krant van Nederland. Dat zal ik hier niet verbergen. Met Dirk Kuyt is namelijk verder helemaal niet zoveel mis. Het is zelfs een hele goede jongen. Een betoog over het respect bij de Feyenoordjeugd is ook prima. Het gaat om de absurde vergelijking en de timing.
De oud topvoetballer verdient het juiste podium. In Rotterdam-Zuid of Katwijk langs een voetbalveld. Niet in de krant.
Sterk stukje.
Maar dat Dirk een heel goede jongen is blijft ook maar een aanname…toch?