Bron: Pixabay.com
Kilometervreters zijn het, mensen als Dion Graus en Theo Hiddema. Duizenden kilometers per jaar leggen ze af, helemaal vanuit het verre Limburg naar het politieke hart van Nederland, in Den Haag. Dat allemaal om ’s lands belang te dienen, niet ter meerdere eer en glorie van zichzelf.
Het zijn mannen die geloven in alternatieve waarheden, die niet bang zijn voor wat echt waar is en het niet onder stoelen of banken steken. Niet als het gaat om hun politieke denkbeelden, of als het gaat om hun handel en wandel.
Ze zijn in opspraak geraakt vanwege te veel geclaimde reiskosten, omdat ze ergens anders verblijven dan ze opgeven. Hun verweer blinkt niet uit in helderheid, het getuigt niet van een weldoordachte handelswijze.
Dion Graus ontkent hardnekkig dat hij in werkelijkheid in een flatje in nota bene Voorburg bivakkeert, hij reist wel degelijk regelmatig af naar het mooie Heerlen. Vermomd, dat dan wel. Als transgender, om een lans te breken voor deze doelgroep? Nee, omdat sommige mensen niet zo van hem gecharmeerd zijn.
Theo Hiddema ontkent niets, hij komt er ruiterlijk voor uit. Hij wil het zelfs terugbetalen, als het onwettelijk is. Lekker makkelijk, als je weet dat je mede-Kamerleden je de hand boven het hoofd zullen houden. Op hun hoofden zit ook de nodige boter.
Zijn sterkste argument is iets heel anders. Als het werkelijk niet zou mogen, had iemand hem er toch wel op gewezen? Natuurlijk Theo, alsof je zelf niet had kunnen bedenken dat je fout zit. Het is hetzelfde als online kleding kopen en na een keer dragen terugsturen. Het kan wel, maar het klopt niet. Het is als te hard rijden. Het kan; zolang je niet betrapt wordt, kom je er mee weg ook. Maar het is en blijft fout.
Het is zorgwekkend als gezagdragers of mensen met politieke verantwoordelijkheid dit soort elementaire regels aan hun laars lappen en afdoen met ‘Ich habe es nicht gewußt’. Als zij zich niet aan de regels houden, als ze als Anne-Wil Duthler eigen belang met politiek gewin vermengen en de journalisten die het publiceren nog aanklagen ook, dan is het einde zoek.
Trouwens, waarom krijgen Kamerleden zoveel reiskostenvergoeding? Is voor hen de benzine duurder? Moeten ze meer neertellen voor een treinkaartje? Dat kan ik nog begrijpen, in het geval van Dion Graus. Vermommingen zijn niet goedkoop!
Duizend euro per maand als reiskostenvergoeding? Ik ga toch eens met mijn baas praten. En verhuizen naar Maastricht, dat schijnt een mooie stad te zijn.
Gewoon 19 cent per kilometer, wel gebaseerd op de werkelijk afgelegde afstand, dat geldt immers ook voor alle andere kilometervreters.
“All animals are equal, but some animals are more equal than others.”
En dan zeggen dat we in een democratie wonen en de EU helemaal geweldig is. De EU waar ze nog een veelvoud aan vergoedingen krijgen die, volgens hun eigen regels, niet eens gecontroleerd mogen worden.
Precies dar. Het zijn de beëdigde leden van de vereniging list & bedrog met veel te veel eigen regels
19 gram cent zou idd heel normaal moeten zijn, net als iedereen. Ik zeg ; 19 gram kak van de burger op hun kop voor elke gestolen kilometer