Bron: http://hmd.plaatjesgenerator.nl
“Ik wil graag precies weten wat we morgen gaan doen. Structuur maakt mij rustig.”
Zoon vraagt om structuur. Hij geeft aan dat het hem helpt.
Daar gaat onze vakantie zonder moeten, denk ik meteen. Nu moeten we elke dag vol gaan plannen met activiteiten. Rekening houden met het weer, met de wensen van Zoon én van Dochter. Vanaf nu kunnen we nooit meer spontaan lekker niets doen, of zonder enige reden ijs gaan eten.
Geïrriteerd zet ik de tv aan.
Maar mijn vrouw pakt direct pen en papier, en samen met Zoon gaat ze dingen bedenken die we in de vakantie kunnen ondernemen. Dochter komt erbij zitten, want ook zij heeft ideeën. En ik mor achter een zak chips, terwijl ik hongerig naar Nigella Lawson zap.
Ze willen gaan zwemmen. Naar de Efteling, naar de bioscoop en ze willen uit eten bij die ene Italiaan. Bowlen staat ook hoog op het verlanglijstje, en ik zie de rekening slinken. “We hebben net een andere auto gekocht jongens, het geld is op. Zoek eens naar activiteiten die niets kosten,” mopper ik, terwijl ik een Nibb-it in een bak cocktailsaus dompel.
Dan komen andere opties naar boven. Lange wandelingen met de hond, fietsen naar oma. Logeren bij vriendjes, of naar de speeltuin waar we een abonnement op hebben. Tevreden richt ik mijn vizier op Nigella, die erotisch chocoladedeeg kneedt.
Plannen worden gesmeed. Mijn vrouw spreekt af dat we veel genoteerde activiteiten daadwerkelijk gaan ondernemen, maar dat we per dag kijken wélke activiteiten we gaan doen. Omdat we afhankelijk zijn van het weer, en van de agenda’s van anderen. “Ik ben blij!” Gilt mijn zoon, en hij mag het laatste half uur van de dag op zijn telefoon staren. Dochter kruipt tegen mij aan en ze vindt dat we samen die chocoladetaart moeten gaan maken, deze vakantie. Daar ben ik het volledig mee eens.
Als de kinderen schandalig laat in bed liggen uit ik mijn irritatie tegen mijn vrouw. “Daar gaat een ontspannen vakantie. Nu moeten we gaan plannen enzo. Gadverdamme.” Ik kauw de woorden uit. Een hoopje vochtige Nibb-its valt op mijn shirt.
Bron: Eigen foto Gabriël
Mijn vrouw geeft tegengas.
“Zoon merkt dat hij rust krijgt van structuur, en hij geeft dat uit zichzelf aan. Besef je wel dat het een hele grote stap in de goede richting is?”
Ik stop met knagen en ik kan haar niet anders dan gelijk geven.
“Zullen we Game of Thrones kijken? Deze aflevering duurt precies 58 minuten. Als we hem nu aanzetten kan ik daarna nog net de hond uitlaten en douchen. Zodat ik precies om 23.00u in bed lig te ronken.”
“Goh. Die behoefte aan structuur, van wie zou hij dat toch hebben?” Grimast mijn vrouw.
Die nacht droom ik van vieze dingen met de Drakenkoningin doen. Dat zal mijn vrouw leren.
Alle blogs over McDD en autisme lezen? Klik hier.
