Foto: Nicky Samsom
Bij een arrestatie in een eetcafé aan de Overtoom, een aantal jaar geleden, ontmoette ik Engelsman Chris. Wij hadden niets met de politie-inval te maken, maar raakten er wel door aan de praat. Ellende verbroedert. Uiteindelijk werden we vrienden.
Hij is een hartstochtelijk doorgewinterde Tottenhamfan. Hij was er onder andere bij in Rotterdam, tegen Feyenoord, in de jaren tachtig. Volgens velen de wedstrijd die hooliganisme introduceerde in Nederland.
De laatste weken appen Chris en ik veel over en weer. Dat onze clubs elkaar treffen in de halve finale op het allerhoogste niveau, is waanzinnig. Onwerkelijk haast.
Blije Spurs fan
Zijn berichtje na de wedstrijd verbaasde me wat. Hij was namelijk blij. Compleet tegen zijn aard in ook. Maar met 0-1 verliezen na zo’n overmacht, en het missen van sleutelspelers, leek hij als winst te zien. Ik begreep hem. Het is zeker nog niet gespeeld. Verfrissend zo’n ander perspectief.
Maar kom op zeg. Ajax is geen Real Madrid. Als je me dit in juli had verteld, had ik je uitgelachen. Vooral de tweede helft was knap. Relatief slecht spelen, volgens de nieuwste maatstaven, maar bakken vol zelfvertrouwen behouden. Een halfjaar terug was dit potje verloren gegaan. Daar ben ik van overtuigd.
Natuurlijk had er ook nog een keer gescoord kunnen worden. Maar laten we niet vergeten dat dit de uitwedstrijd in de halve finale Champions Leaugue is. Wat er volgende week ook gebeurt, hier kan ik nog jaren op teren. Dit kan namelijk, volgens heersende voetbalwetten, helemaal niet.
Ik keek de wedstrijd in de Melkweg. Dus achteraf even op het Leidseplein kijken, was een kleine moeite. Chris stuurde ik een foto van het feest daar.
“Haha” was zijn reactie. Ook bij hem viel het kwartje. Zijn team had inderdaad niet net van Real Madrid verloren, met de kleinst mogelijke marge. Het volksfeest zal zijn blijdschap echter ook niet minder hebben gemaakt.
