Bron: Unsplash.com
Bij een westenwind daalt in dit kleine kikkerlandje met regelmaat wat neer van de andere kant van de Atlantische vijver. Soms iets moois, zoals in mijn geboortejaar toen Sir Duke van Stevie Wonder in Nederland de Top-40 binnenkroop.
Maar meestal is het niet veel soeps, zoals in 1990 toen Vanilla Ice de hitlijsten bestormde met Ice Ice Baby óf het overwaaiende concept van cultural appropriation (culturele toe-eigening).
Het, op het internet opererende, polcor arrestatieteam is dagelijks actief bezig overtreders van culturele toe-eigening met digitale pek en veren te besmeuren. Onderkruipers die zich voordoen als hoeders van de moraliteit.
In feite hebben ze niks beters te doen dan anderen schofferen in ruil voor een shotje dopamine, wanneer gelijkgezinden de veroordeling massaal duimpjes geven. Maar ja, het is natuurlijk ook schan-dá-lig wanneer onwetmatig beslag wordt gelegd op andermans cultuur.
Eigenlijk wordt gezegd dat het diefstal is. Dat gaat mij véél te ver. Zeker wanneer je meerekent dat dreadlocks en vlechtjes al als culturele toe-eigening worden beschouwd, indien de verkeerde persoon ze draagt (een blanke). Of Maurits, die afgelopen week het lef had om over stoppen met roken schrijven, terwijl hij nooit heeft gerookt. Waarmee ie toch een lelijke pijp rookte.
Of Keziah, een tiener uit Utah (VS), die tot over de oren verliefd was geworden op de qipao (een traditionele Chinese jurk) en zodoende een rode aanschafte voor haar high school prom. Allemaal ongegeneerd jatwerk!
Bron: Unsplash.com
Het grootste probleem is dat er enkel sprake is van oneigenlijke toe-eigening wanneer iemand uit een ‘dominante cultuur’ (kortom, een blanke) iets doet met culturele elementen van etnische minderheden (kortom, alle andere huidskleuren). Oftewel, culturele toe-eigening is niets anders dan raciale restricties op uitheemse invloeden voor blanken.
Een neger mag wel een maatpak van Hugo Boss dragen en een Chinees mag Chopin spelen op een piano, maar een alternatieveling met blonde dreads moet geen djembé gaan spelen in het park (op zich ben ik het daar wél mee eens). Nee, als je dan toch spreekt van culturele toe-eigening, wees dan consequent; dan mag niemand meer iets doen met andermans cultuur.
Maar ja, ironisch genoeg lijden de culturele werken dan het meest onder culturele toe-eigening. Zo werden meerdere kunstenaars, waaronder Vincent van Gogh en Claude Monet, beïnvloed door Japanse prentkunst. En nu nog steeds laten kunstenaars zich beïnvloeden door voor hen exotische culturen.
Die tweede plaats op het Eurovisiesongfestival in Kopenhagen voor de Common Linnets (Ilse de Lange & Waylon), een band met uit de VS ontvreemde country- en bluegrassinvloeden. En in de haute couture zal men ook hartstikke blij zijn dat modeontwerpers niet meer geïnspireerd mogen worden door buitenlandse culturen. Moeten we weer in oud-Nederlandsche klederdracht de straat op.
