Foto: @pasvugts
Moederdag, the day after. Naast het ouderlijk bed liggen folie-hartjes op de grond. Daarnaast een stuk cellofaan waar een cadeautje in zat. Een stuk beschilderde boomstamschijf met een sleuf erin, zodat je er een foto of een kaart in kunt zetten. Moederdag is hier in volle glorie gevierd.
Van het andere kind (4) een stukje spaanplaat van 10 bij 15 centimeter waar een bloem op geschilderd is. Tenminste, dat is wat ik erin terug zag. Samen maakten we er een bijbehorend Moederdagontbijt bij, met exact dezelfde onderdelen als alle andere zondagse ontbijtjes, met het verschil dat we er dit keer aardbeien bij hadden uit een hartvormige doos waar ‘mama’ op stond. De moeder was er zeer mee in haar nopjes, dus missie volbracht.
Ik heb al jaren een haat-liefde verhouding met kinderknutsels. Vond het altijd prima om lege WC-rolletjes mee naar school te geven, maar sinds die krengen al dan niet lelijk beschilderd weer worden geretourneerd zal ik bij de volgende inzameling toch nog eens achter mijn oren krabben. Want volgende maand is het Vaderdag en ben ík aan de beurt om verwend te worden. Met een beschilderd stuk afval kan ik alleen niet zoveel.
Jammer dat ze die kleuters niet leren hoe je bier moet brouwen of spareribs moet marineren. Ach, die geverfde WC-rolletjes komen uit een goed kinderhart. Alleen: hoe lang word je geacht die knutselmeuk te bewaren? Donderdag wordt het oud papier opgehaald. Te vroeg?
