Bron: Pixabay.com
Zes pagina’s lang zitten zeiken over zeiken. Het kan. Afgelopen zaterdag in de Volkskrant Magazine. Met zelfs een aankondiging op de voorpagina van de krant zelf: “Staand plassen kan echt niet meer”. Het artikel was vooral ook ‘grappig’, volgens de eindredacteur van het magazine. Nou heb ik zelf nog nooit enige vorm van humor kunnen ontdekken in de krant die niet voor niets jarenlang de naam ‘Azijnbode’ had en zo dus ook deze keer.
Mannen die staand pissen maken er een zooitje van en dat kan niet meer in deze tijd, was de strekking van dit slappe lulverhaal.
Ik ben het daar deels mee eens. Zelf zit ik al 32 jaar te zeiken. Da’s al best heel lang en dus niet van de laatste tijd. Dat komt door mijn lieve schoonmoeder. En haar vier dochters waarvan ik er eentje mocht doen. De jongste uiteraard.
Schoonmoeder en dochters gingen alle vier naar hetzelfde toilet waar ook mijn schoonvader, niet behept met een echt vaste hand getuige de borrelglaasjes die altijd iets te vol waren, naar toe ging. De arme man zat daarom al sinds begin jaren zeventig in de vorige eeuw te plassen, maar zeek er nooit over. Logisch gevolg was dat mijn drie zwagers en ik dus ook zaten en nog altijd zitten te zeiken. Hoewel ik dat uiteraard van hen niet honderd procent zeker weet. Daar was het toilet te klein voor, zal ik maar zeggen.
Onze schoonmoeder had best wel een punt. Ongeveer vijftig jaar voordat onze progressieve krant dus vindt dat staand plassen echt niet meer kan.
Zittend plassen is bij mij allang een soort gewoonte geworden. Ik weet niet meer beter. Niet dat ik nu met m’n kont op een urinoir ga zitten. Maar als je het goed beschouwt, is staand plassen best wel goor. Nog los van het feit dat die straal niet altijd een straal is, maar ook wel eens een soort douche.
Laatst heb ik er even een videootje van gemaakt en deze vertraagd afgespeeld. Je wilt niet weten waar die spetters allemaal terechtkomen. Ik vertel het ook maar niet, want dan wordt mijn vrouw met terugwerkende kracht pisnijdig.
Uiteindelijk hebben we in die zin namelijk nog altijd een traditionele verdeling in ons huishouden: ik zuig stof, zij zuigt af en maakt de plee schoon. Geen gezeik.
Het zittend plassen is ook veel ontspannender dan staand. Hoewel dit wel eens vervelende taferelen kan opleveren, zoals ’s nachts. Je loopt met je ogen halfdicht in het donker (je wilt niemand wekken) naar de badkamer, doet je onderbroek naar beneden en je gaat met je ballen op de deksel zitten, die je vrouw dus naar beneden heeft gedaan.
En zo vloek je dan het hele huis alsnog wakker.
Het heeft ook wel een voordeel als je na te veel bier of andere alcoholische geneugten even de weg kwijt bent en, zoals een oom van mij ooit, in je kleerkast gaat staan pissen. Een zittende plasser overkomt dat dus niet. Tenzij je wel heel erg ver heen bent. Maar dan kun je net zo goed in je bed zeiken.
Dus mannen; doe je vrouwen thuis ook een plezier. Ga zitten. En veeg ‘m dan ook even af met een stukkie papier. Het is vaak de bekende laatste druppel die je alsnog de das om doet.
