Foto: FDM
Het lijkt een beetje op de Efteling, maar dan voor volwassenen. Iedereen weet dat het nep is. Het is er niet echt. Er is hier normaal gesproken niets te doen. Alles hier is tijdelijk. Het is er alleen maar voor het festival. De mensen, de muziek, de sfeer en de kraampjes. Het heeft allemaal een doel. Het vermaken van de massa. En die laaft zich gretig aan de alcohol. Iedereen geniet van de zon.
De muziek is gemaakt van piepjes en ratels. Mechanisch en kunstmatig. De drank en drugs zorgen ervoor dat de sfeer ook goed is. Maar het is vluchtig. Zoals ook de zon, die weer bijna verdwijnt achter een dikke wolk. Het is tijdelijk. Over een paar uur lopen hier de schoonmaakploegen rond. Niemand die dan gezellig op en neer wiegt. Maar dat deert niet nu.
Dit feest bestaat vanaf morgen alleen op papier en in herinneringen. Het is vastgelegd op Instagram-posts en Facebook-timelines. Maar als dat alles is wat er rest, was het er dan wel? Want wat er was, kan ik vertellen. Er was muziek en de mensen kwamen te voorschijn als de bladeren aan de bomen. Langzaam hunkerend naar het licht. In de warmte van een waterig zonnetje werd de winter vaarwel gezegd. Reikhalzend was er uitgekeken naar het eerste feestje. Het beuken van de bas. Het snerpen van de techno.
Er wordt gejaagd, naar een blik. Kijken of ze kijkt. Het is een eenvoudig spel. Connecties worden snel gemaakt, een grapje, een drankje en een nummer wordt uitgewisseld. Al komt iedereen hier om vermaakt te worden, de mensen vermaken ook elkaar. Al lijken ze dat niet te weten.
Een mensenmassa lijkt vanaf een afstand best veel op een kudde. Daarom komen we samen. Daarom staan we hier op een strandje aan een plas, in het midden van niets met zijn allen. Veilig en geborgen in de kudde. Ook al waait de wind, de massa voelt het niet. Zolang de muziek speelt, precies zo lang duurt de illusie. Hij spat pas uit elkaar als het vuurwerk het einde aankondigt.
Dan wordt de kudde uiteen gedreven in kleine groepjes. Groepjes worden viertallen en die splitsen zich weer in individuen die tevreden huiswaarts gaan. Op naar het volgende feestje. Het volgende festival. De volgende illusie die de realiteit draaglijk maakt. De volgende kans om een herinnering te worden. Wie wil dat nou niet?
Want als je een herinnering bent, dan was je er.
