Ken je de film Limitless, waar de hoofdpersoon een experimentele pil slikt die zijn brein verrijkt met kennis en het lijf voorziet van een ongekende energie? Die pillen móést ik hebben, vond ik!
Ik zwengelde Google aan en zocht op ‘Nootropics’. Want zo slim ben ik wel, dat ik dat woord ken. Wat ik echter niet wist, was dat nootropics vooral het cognitieve gedeelte van de hersenen stimuleert, zoals ik las op Vitaa. Fijn, maar niet precies wat ik zocht. Want ik wil mijn lijf ook lekker stimuleren.
Eigen foto gve
Ik vervolgde met mijn queeste en kwam uit bij medicinale paddo’s.
PADDO’S – dat deed mijn hartje even bibberen! Maar deze paddenstoelen zijn hartstikke verantwoord en in niets te vergelijken met hun hallucinerende broertjes en zusjes. Vind ik fijn, want ik heb een broertje dood aan drugs.
Mijn oog viel op Myco-Qi. Een combinatie van verschillende paddenstoelen, die de vitaliteit én de ‘vitale adem‘ verbeteren. Ik zou beter tegen stressvolle situaties kunnen.
“Niet geschoten is altijd mis,” mompelde de Neerlandicus in mij, terwijl ik de bestelling plaatste. Een dag later kon ik slikken dat het een lieve lust was.
— Weten wat de paddopillen met mij deden? Lees dan vooral verder! —
De pot is van plastic, maar hopelijk is deze net zo ecologisch verantwoord als het product dat erin zit. Anders zou ‘t toch een beetje jammer zijn. Maar… net als bij vrouwen; het gaat uiteindelijk om de inhoud en niet om de verpakking.
Eigen foto gve
In het potje tref ik doorzichtige capsules aan met daarin een bruin poeder wat mij het meest doet denken aan gedroogd mos. Het zíét er dus behoorlijk natuurlijk uit. En zo ruikt het ook. Muf.
De criticus in mij begint te twijfelen aan het product. En de hypochonder in mij meldt zich. Het ziet er uit alsof je veertien veganisten hebt verkoold en in een stuk plastic hebt verpakt, en zo zal het ook smaken. Dat kan nooit werken. Wedden dat ik ga trippen, zoals Johnny in Fear and Loathing in Las Vegas?
En zo begint mijn paddo-avontuur.
Dag 1.
Ik slik 3 x 2 pillen. ‘s Ochtends 2, ‘s middags 2 en vlak voor het slapen gaan nog 2. Erg smaakvol zijn ze niet. Onder de douche geraak ik in de veronderstelling dat ik de ademsteun van een operazangeres heb, maar daar denkt mijn dochter anders over. Ik moet stoppen met het imiteren van Lady Gaga.
Dag 2.
Weer 6 pillen in mijn mik. Mijn stappenteller leert me dat ik 18.000 stappen met de hond heb gewandeld en dat voel ik. En ik heb flinke koppijn. Ligt aan de pillen, zegt dat enge stemmetje in mijn hoofd, maar stiekem weet dat ik tijdens mijn extreme wandeltocht veel te weinig water heb gedronken.
Dag 3.
Ik begin de dag met een humeur dat Prem Radhakishun als ‘opgewekt’ zou bestempelen (bloedchagrijnig dus). Wel merk ik dat mijn benen niet vermoeid voelen. Zouden die gedroogde paddenstoelen dan toch werken? Snel kieper ik zes pillen achterlangs mijn huig en hoop stiekem dat ik direct flauw val, opdat ik de vermaledijde pillen toch ergens van kan betichten.
Dag 4.
3 x 2 pillen. Wederom. Ik merk dat ik de drukte op het werk opgewekt tegemoet treed. De hele dag stoom ik door. Pas als ik thuis op de bank zit, voel ik dat ik best moe ben.
Dag 5.
Terwijl ik “De wereld is een toverbal” neurie, slik ik mijn portie bij de lunch; pil 3 en 4 dus. Ik ben veel vitaler dan ik gewend ben en daar kan ik eigenlijk niet mee dealen. “Paddo’s. Díe kan ik dealen“, denk ik bij mezelf, waarna ik de vijfde en zesde pil naar binnen werk. Nors ben ik, omdat ik tomeloze energie heb.
Dit. Ben. Ik. Niet!
Dag 6.
Het moet gezegd: de pillen doen wat de verpakking belooft. Ik ben overdag actiever dan ik ooit geweest ben. Tegelijkertijd heb ik het gevoel dat ik de comfortabele mopperpot in mij aan het verliezen ben. Zonder de Statler en Waldorf in mij raak ik de controle kwijt. Dus wil ik die vermaledijde witte pot linea recta in de pedaalemmer donderen.
Maar daar steekt mijn dochter een stokje voor: “Met die pillen ben je véél leuker, papa,” kirt ze, terwijl ze me lieflijk aanstaart met haar grote blauwe ogen.
Dag 7.
Zes pillen naar binnen gewerkt. Onder het wakend oog van mijn dochter. En dankbaar springt ze op mijn rug, terwijl ze “hortsik!!” gilt.
De komende uren speel ik pony. Want daar heb ik de energie voor.
