Credit: Thomas Dils / Unsplash.com
Waarom het nog nooit is uitgeroepen tot Woord van het Jaar verbaast me oprecht: poeprits. Het kwam deze week weer eens voorbij in de twitters, maar bestaat al langer.
De poeprits kreeg een bescheiden bekendheid middels interviews met nationale zwemheld Maarten van der Weijden. Je kent Maarten als de man die bijvoorbeeld nog voor het ontbijt het Kanaal overzwemt. En weer terug. Heeft Olympisch goud boven zijn bed hangen. Springt bij gebrek aan ijs in het water en zwemt de Elfstedentocht. Nu ja, die poging lukte net niet helemaal, maar hij was een heel end. Vaak om aandacht te vragen voor onderzoek naar kanker, de ziekte waar hij eens bijna aan kopje onder ging. Onze steun heeft ‘ie, die Maarten.
Het zwemmen van lange afstanden is door hem haast tot kunst verheven en wie kunst maakt, doet dat het liefst zo goed en praktisch mogelijk. Want beeld je even een willekeurige zwemtocht van pakweg dertig kilometer in. De gedachte alleen al is nu al vermoeiend, niet? Maar dan onderweg: er moet gegeten worden en ondanks dat je omgeven bent door liters en liters water moet je ook hydrateren.
Eten en zwemmen zijn doorgaans een slechte combi. Zo’n natte boterham met kaas is allesbehalve lekker, laat staan dat je dit praktisch naar binnen werkt tijdens een borstcrawlmarathon. Maartens zwemvoer komt dan ook hoofdzakelijk in de vorm van energierepen en sport-gels. Met een bekertje aan een hengel vanuit een meevarend bootje krijgt Maarten tijdens het zwemmen zijn prakkie aangereikt. Maar wat er in gaat, moet er soms ook uit.
Plassen is een ding, dat laat je gewoon stromen. Maar een drassige drol in je wetsuit is toch een heel ander verhaal. Vandaar – en daar komt ie! – de poeprits! Een reuzehandige opening in een wetsuit, ter hoogte van de billen. Zodat je je ook tijdens het zwemmen zonder problemen van elke zich aandienende drol kunt verlossen. Want ooit een WC gezien midden op het IJsselmeer? Nou dan!
Persoonlijk vind ik woorden als ‘poeprits’ geweldig. Zaten bijvoorbeeld een jaar of wat terug ook al in spijkerbroeken die voor niks minder dan € 1450 over de toonbank gingen. Zo kan het dus gaan met producten die het bestaan absoluut verrijken. Wat mij betreft wordt het alsnog het Woord van het Jaar. Help mee en meld ‘m aan bij Van Dale!
