Bron: Pixabay
Een remspoor is zichtbaar op de snelweg.
Het spoor gaat van de rechterkant van de weg diagonaal richting de linkerbaan, pas eindigend als het asfalt stopt en de middenberm begint.
Het is een wonderlijk gezicht, vindt Barry.
Gisteren, toen hij de file in reed, was dit remspoor nog niet zichtbaar. Ergens in de afgelopen 24 uur moet een auto in de problemen zijn geraakt. Het idee alleen al zorgt ervoor dat Barry wat meer afstand van zijn voorganger neemt. Dan maar een minuutje later op het werk, denkt hij.
Barry begint te mijmeren. Wat zou er gebeurd zijn? Wie zat er in die auto, en wat was het gevolg van deze rem actie? Hoe zou hij zelf reageren in een dergelijke situatie? Jaren geleden had hij ooit een slipcursus gevolgd. Maar in de praktijk reageer je toch vaak anders.
Op het werk toch eens zoeken naar informatie over een eventueel ongeluk op dat stukje snelweg.
Hij is al lang voorbij het remspoor, maar om de een of andere reden houdt het spoor hem bezig. Alsof hij er een bepaalde connectie mee heeft. En dan krijgt hij een wrang gevoel. Het zal toch niet zo zijn dat een bekende in die auto zat? Dat hij zoiets middels een of ander zesde zintuig aanvoelt?
Moet hij straks niet even naar huis bellen? Of op Facebook zoeken of er niet een of ander emotioneel bericht staat? Aan de andere kant; als het daadwerkelijk een bekende zou zijn geweest, dan had hij dat al lang gehoord natuurlijk.
Barry komt aan op zijn werk.
Blijkbaar is het druk, want zijn collega’s kijken hem niet eens aan. Zwijgend, met bedrukte gezichten staart iedereen naar het beeldscherm. Alleen het tikken op het toetsenbord is hoorbaar. Barry zet zijn pc aan. Hij zoekt naar ongelukken op de snelweg in de afgelopen 24 uur.
Meteen is het raak. Gisterenmorgen. Een automobilist die wilde uitwijken voor een plots remmende vrachtwagen, maar de macht over het stuur verloor en zichzelf om de boom in de middenberm krulde. Op slag dood.
Dat hij dat niet gemerkt heeft zeg. Want dat ongeluk is gebeurd, zo rond het moment dat hij daar reed.
Dan kijkt hij wat beter naar de foto. Bizar, hoeveel de auto op de zijne lijkt. Precies dezelfde kleur, precies dezelfde uitvoering.
Grappig hoe massaproductie werkt.
Hij zet zijn Facebook open.
Direct ziet hij een zwart-witfoto van hemzelf, met daaronder: R.I.P. Barry.
“Je was een fantastische papa“
Geef een reactie