Bron: Pixabay.com
Naast lezen (zie de verlaten man) is ook het handschrift in groot gevaar.
Hijs de stormvlag!
Het schrift, bakermat van wat we ‘beschaving’ noemen. Kleitabletten, spijkerschrift, dode zeerollen, kopiërende monniken. De meest gestoorde onderwijsvernieuwers van nu twijfelen aan het nut van schrijfonderwijs op school. Programmeren, strategisch start-uppen, of het Wilhelmus uit je hoofd leren, daar hebben we wat aan.
Maar wat is persoonlijker dan een handgeschreven krabbel of brief? Waar leid je het karakter en de gemoedstoestand van de schrijver beter uit af?
Wij leerden schrijven met de schuine lijnenkaart. Eindeloos oefenen op Gotische hoofdletters en de krullen in de c. Met de kroontjespen dun in de opwaartse lijn en dik naar beneden. Kleine kunstwerkjes maken van een simpel dicteetje. Tong uit de mond, inktlap in de aanslag.
Check in je omgeving de handschriften van nu maar eens. Beroerde hanenpoten, totaal ontwend om met de pen het papier te toucheren. Schrijf zelf nog eens een a4’tje vol en voel de spierpijn in je pols en duim en wijsvinger.
Arm handschrift. En we zijn al zo’n eind op weg naar de apocalyps. Toen ik nog voor de klas stond, nam het almachtige management het waanzinnige besluit om geen handgeschreven werkstukken of scripties meer te accepteren. Ik kon de meest onleesbare hiërogliefen ontcijferen en er het genie of de lammeling uit aflezen. Ik denk dat ze nu niet eens meer geprint worden maar als mail of powerpoint worden verzonden.
Ik ondersteun dus de roep voor het in ere herstellen van het handgeschrevene. Vooral de brief, met alle uitglijers en doorhalingen, vlekken en strepen en de uitgelopen traan. In klad of in ’t net.
Want als je weer in vorm komt, hersens en spieren wennen aan het ambacht dat schrijven heet, dan volgt het genot, de voldoening van de meanderende gedachtegang, de fraaie zinnen die van dichtbij aan je ontspringen.
Soms stop je even om te wachten op de beste formulering, proef je hoe de woorden zich schikken. Hoe er contact ontstaat tussen jezelf en de liefste, de beste of geachte.
Op houtvrij papier dat de jaren trotseert opdat mooie woorden niet in bits en bytes vervliegen. Want wat doen we als de cloud op een dag is weggedreven?
