‘Ha Pasquali, Dirk is even op vakantie, vandaar dat ik je mail. Over de mogelijkheid om je Blendle leestegoed om te zetten in een flinke korting op Blendle Premium. Je hebt daar nog 48 uur de tijd voor.’ Groeten, Sharon.
Eerst die Dirk, who the F. is Dirk? Kuyt, Scheringa, van den Broek? Kennen wij elkaar? Kan het zijn dat me ene R. kan schelen dat Dirk ‘even’ met vakantie is, Sharon? Ik gun het hem best hoor, daar gaat het niet om. Het lijkt me geen pretje, het hele jaar in zo’n hipstertent als Blendle. Maar wat is ‘even’? Twee dagjes eilanden? Een drieweekse cruise naar de Cariben? Survivallen in Thailand? Wanneer kan ik Dirk zelf weer bereiken? Of bestaat Dirk helemaal niet?
En wie ben jij dan wel dat je de honneurs van Dirk overneemt? Het stagehulpje of net als Dirk een verzonnen uithangbord? En dat op een toontje alsof we al aan de derde date gaan beginnen. Hou ‘s even op!
Ik vind het een soort omgekeerd #metoo-popi-taaltje. Blijkbaar moet bij Blendle de vrouwelijke charme ervoor zorgen dat de laatste sukkels over de brug geholpen worden. Ik wil helemaal geen Blendle Premium, maar gewoon eerst geld terug, dat is normaal als de voorwaarden van de overeenkomst gewijzigd worden.
Het moet wel een erg toffe sfeer zijn bij Blendle. Met een loungehoekje, aura-weekenden en een wisselend lunchmenu. Alleen jammer dat het eerste businessmodel van ventje Klöpping blijkbaar is gesneuveld en er een andere manier moet worden gevonden om de aandeelhouders en mij aan boord te houden. En dat ge-je en ge-jij, daar heb ik ook schoon genoeg van, we zijn geen vriendjes maar klanten. Ik geef je zo mijn rekeninggegevens, SHARON!
