Fotobron: Pixabay.com
De onoverzichtelijkheid van onze hedendaagse samenleving brengt veel mensen in geestelijke verwarring. Onze mentale gesteldheid wordt dan ook zwaar op de proef gesteld. De vermoeidheid begint z’n tol te eisen, zeker als je er al meer dan helft op hebt zitten, zoals ik. Het is allemaal al gauw genoeg.
Je wordt ook wat minder materialistisch en hebt wat meer oog voor de dingen die het leven nog een beetje de moeite waard maken. Wat moet je nog met een groot huis, als de keuken en een tafel de enige plekken zijn waar je buiten je slaapkamer nog vertoeft? Of een tuin van 500 vierkante meter, als een tafeltje met twee stoelen allang voldoende blijkt? En twee auto’s op je eigen parkeerplaats, terwijl je alles op de fiets kunt doen?
Twee miljard op de bank hebben, zoals Epstein, en dan meisjes van zeventien (en jonger) neuken Terwijl je ze ook legaal van achttien kunt krijgen, die er als zeventien uitzien en alleen maar naar hun identiteitskaart had hoeven te vragen. Net als hun leeftijdsgenootjes dat doen bij Appie voor een biertje of pakje shag.
Schijnt toch rare dingen te doen met mensen. Veel geld.
Ik begrijp waarom mijn vrouw blij is dat ik in financieel opzicht enigszins minder succesvol ben geweest.
Neemt niet weg dat ook ik toch wel met enige regelmaat de weg kwijt begin te raken. Zo wilde ik laatst naar het toilet in het café waar ik zo langzamerhand tot de harde kern behoor. De boel was al een tijdje in verbouwing, waardoor er buiten tijdelijk een overzichtelijke toiletwagen stond: met een ingang voor de mannen en eentje voor de vrouwen.
Omgekeerd werd er ook wel eens gebruik gemaakt van de ander, maar dat was meestal omdat er bij de vrouwen te weinig toiletten waren en bij de mannen omdat er weer eens eentje volledig lam de verkeerde ingang inschoot en daarna de wasbak voor de pisbak aanzag. Veel gedoe als gevolg, maar het was toch wel overzichtelijk.
De verbouwing is nu achter de rug en ik liep dus belangstellend naar de nieuwe toiletten. Bleken de toiletten te zijn verplaatst. Dacht ik. Ik zocht, ouwe lul als ik ben, naar het mannetje en het vrouwtje. Maar die zijn er niet meer. Er zijn geen toiletten meer voor mannen en vrouwen. Alleen nog maar voor Lesbiennes, Homo’s, Biseksuelen, Transgenders en Intersekse personen.
En ik herken mezelf in geen van die vijf, ook al begin ik tieten te krijgen.
Dus ik, vaste klant, man, blank, ongelovig en ook nog eens roker, kan nu ook al niet eens meer pissen in mijn eigen café in mijn eigen stad.
Ik mag dus blijkbaar alleen maar consumeren, betalen met pin (ik heb ABN AMRO en die seint de Belastingdienst in als ik cash heb gepind) en dan ook vooral mijn grote bek dicht houden: “Van nare woorden als ‘potverdorie’ zijn wij hier niet gediend, mijnheer”, zegt de hipsterober.
Terwijl ik dit van mij afschrijf, zit ik met mijn Syrisch Orthodoxe vriend van Turkse afkomst op een zonovergoten terras in Alanya. Hij bestiert al negen jaar vanaf deze thuiswerkplek een thuiszorgorganisatie in mijn stad en loopt gierend binnen aan pgb-budgetten voor broers, neven, nichten en oudtantes.
Hij is nu bezig om een cursus aftrekken en vermenigvuldigen op te zetten voor pabo-studentes. Achttien plus. Gratis onderdak. Wel legitimatiebewijs meenemen. DUO betaalt de minor. Succes gegarandeerd. Komen ze pas tien jaar later achter.
Het leven blijft dus nog even de moeite waard.
