Bron: Wikimedia
De docenten zijn weer begonnen.
Docenten beginnen doorgaans de week voor het nieuwe schooljaar met de voorbereidingen. Ze richten de klas opnieuw in en leggen het materiaal alvast klaar.
Mijn vrouw is dit schooljaar juf en vaste invalkracht op een basisschool.
Via haar hoor ik de verhalen; hoe het onderling tussen de docenten gaat.
Het toeval wil dat ik zelf sinds een tijdje voor een hogeschool werk, op verschillende locaties.
Vanuit de coulissen zie ik hoe die docenten zich voorbereiden.
Ik vind het bijzonder om te zien hoe ze met elkaar omgaan, na een paar weken vakantie.
Ze hebben allemaal lekker eten meegenomen en beginnen de eerste dag met taartjes en thee. Hele kuddes docenten knuffelen elkaar, ik hoor hartelijke schouderklopjes.
Ik zie collega’s elkaar een hart onder de riem steken, omdat ze weten hoe lastig de situatie van de ander is. Even staan ze samen te huilen, om elkaar daarna weer op te pompen.
Op de school waar mijn vrouw werkt, pakken ze het anders aan.
Ze vinden dat docenten op de eerste schooldag niet bezig moeten zijn met vakantieverhalen, of met taartjes en thee. Daarom hebben ze een week voor aanvang van het schooljaar een barbecue georganiseerd. Voor zowel de werknemers als voor hun partner.
En zo komt het dat mijn vrouw en ik –terwijl ze pas twee dagen op die school werkt– op een avond hartelijk verwelkomd zijn. We worden geknuffeld, en we krijgen drie kussen op de wang. Bijzonder geïnteresseerd vragen totaal onbekende mensen naar onze vakantie, terwijl we volgepropt worden met vlees, vis en een overvloed aan drank.
Mijn vrouw is niet “die nieuwe van groep 4“, ze hoort bij het team.
Bron: Pixabay
Het bedrijfsleven mag daar een voorbeeld aan nemen.
Daar kom je na drie weken rust terug en is je plant uitgedroogd.
Men vraagt niet naar je vakantie, maar hoe je je koffie ook alweer drinkt.
En oh ja, er ligt nog drie weken achterstallig werk.
Daarna draait de afdeling de neus weer richting beeldscherm.
Want je bent al vijf jaar “die nieuwe van verdieping 4“.
Docenten werken vele malen meer en harder dan de gemiddelde werknemer op kantoor. Ze kijken ‘s avonds thuis alvast proefwerken na, ze zitten ouderavonden voor of ze blijven een week lang tot half 10 ‘s avonds doorwerken omdat er een werkweek aan zit te komen.
Ze hebben wel vaker vakantie.
Maar in die vakantie bereiden ze het volgende semester voor, of ze zijn nog even een paar dagen extra op school om er zeker van te zijn dat ze alle papieren hebben gekopieerd.
Allemaal extra werk waar docenten niet voor betaald krijgen.
Dit in tegenstelling tot kantoorpikkies.
Op kantoor ga je precies na 8 uur werken naar huis, want anders val je uit de toon. Dan ben je een strebertje, en aan strebertjes hebben ze een broertje dood.
Weet dat de komende weken je koffie vol spuug zit, als je bekend staat als streber.
Dat soort gedrag zie je bij docenten niet.
Zij eten samen taartjes en ze drinken thee.
Zij hebben vertrouwen in hun collega’s.
Het geheim?
Gedeelde passie voor het vak.
