Credit: Irene Kredenets / Unsplash.com
Als er iets te vieren valt, dan zijn we er met Hoemannendenken als de kippen bij. Zoals vandaag, op de Internationale Dag van de Kokosnoot. Reken maar dat de pina colada’s vandaag wild rond gaan ter redactie! Hoewel, niet iedereen is fan van deze ‘is het nou een noot of een vrucht?’ joekel. Net als dat er mensen zijn die walgen van de muziek van pakweg Tino Martin (hoe dan?!) zijn er hele volksstammen die de smaak noch geur van de kokosnoot niet weten te waarderen.
Zelf hoor ik uiteraard niet tot die groep. Het kan mij soms niet kokos genoeg zijn. Net zoals een mens af en toe een flinke portie bacon in zijn leven nodig heeft, draagt ook de kokosnoot bij aan een leven vol geluk en goede vibes. Terwijl het best een grapje van de natuur is. Het gros van een harig iets waar melk uitkomt is een zoogdier. Alles, behalve de kokosnoot dus. En dat leidt tot leuke en bovenal lekkere dingen.
Neem bijvoorbeeld de Bounty. Een chocoreepje gevuld met een zompige kokos-suikerklont. Die eet ik dus al mijn hele leven af en toe. Ik herinner me nog een oude TV-commercial van Bounty, waarbij het nummer ‘Try a little tenderness‘ van Otis Redding werd gebruikt. Thuis hadden we die op LP – en de hoes daarvan was blauw, net zoals een Bountywikkel. Ik dacht serieus dat die twee bij elkaar hoorden. Sindsdien hoor ik telkens wanneer ik in een Bounty bijt, de oude Otis dat nummer zingen.
Pas later in mijn leven kwamen de andere dranken en spijzen met kokos. Cocktails zoals de voornoemde pina colada, maar ook de zogenaamde ‘spoelbounty’: een scheut Malibu in de chocomel. Warm of koud, hoe jij het wilt. En natuurlijk diverse Thaise curry’s, sauzen en soepen op basis van kokosmelk, kokosbrood voor op brood (raar, ik ben nog steeds geneigd om het kokoskaas te noemen, want plakken) en kokosmelk voor in de rendang of roti.
Onder de douche was ik me met kokosnotendoucheschuim (niet die van Tahiti Douche, want die vermoorden hele jungles met hun palmolieplantages), op de WC staat een tubetje handcrème met kokosgeur. De lijst is lang, zoals je leest. Gaan we naar de camping of het strand, dan gaan er een paar kokosmatten mee voor op de grond. In de auto bungelt een kokos-luchtverfrisser aan de binnenspiegel. Al is ‘verfrisser’ best een rare term voor een ding dat de atmosfeer in de wagen van een verstikkende kokoslucht voorziet.
Zoals het volgens ‘ons mam’ eigenlijk elke dag Moederdag is, is het voor mij bijna dagelijks kokosdag. Al maak ik voor de kokosnoot geen ontbijtje op bed of een lelijke tekening. Vandaag is gewoon de dag om daar eens extra aan te denken – én te eten en drinken!
OMG, Malibu in de (warme) chocomel, how come I never thought of that?? Maar kokos in de roti? No thanx. Die geur mag je trouwens ook houden, ik word er dagelijks mee geconfronteerd in de metro van dames en heren die zo nodig kokosolie in hun haar moeten smeren, het zal vast ergens goed voor zijn, maar gatverdamme wat een meur is dat. Maar goed, dat vind ik al snel haha.