Bron: Pixabay
Daten is hartstikke leuk, eng en spannend en alles.
En even wordt het ongemakkelijk, als de rekening komt. Kijk vooral maar eens naar dit filmpje; erger wordt het niet.
Ik moest tijdens het kijken naar dat filmpje denken aan mijn pubertijd. Toen ik nog met meisjes “uit” ging.
Ik haalde het niet in mijn hoofd om het meisje te laten betalen. Alles uit mijn eigen zak, want ik hoopte dat die andere zak aan het einde van de avond óók leeggetrokken werd.
Talloze guldens gooide ik in de gleuf van de FEBO, op de markt van Breda. En af en toe bestelde ik een milkshake voor zo’n meisje. Maar alleen als ik het geld van mijn krantenwijk binnen had.
Of, als ik echt romantisch wilde daten, dan ging ik naar de “Haphoek”, want daar kreeg je een servetje bij je friet. De Haphoek was een soortgelijk etablissement, gerund door Emile Ratelband, die schatrijk geworden is van mijn daten.
Een tweede date zat er echter nooit in.
En toen ik jong volwassen was ging ik met meisjes naar een restaurant.
Dan bestelde ik een wijntje voor de dame, in de hoop dat ze wat lichter in haar hoofd werd. En daardoor wat makkelijker te verleiden was tot het betere vingerwerk, of een klein pijpje.
Het was mij ongetwijfeld gelukt, als ik niet standaard naar een onbeperkt sparibs-schransfestijn was gegaan, en mijzelf niet elke keer had volgegoten met bier. Om mijn eigen spanning weg te nemen.
Je date stomdronken naar zijn fiets slepen is achteraf gezien niet heel romantisch.
Nu ben ik getrouwd.
Mijn vrouw en ik daten zo af en toe nog weleens. Wie de rekening betaalt doet er helemaal niet meer toe, we hebben een gezamenlijke rekening.
En toch trek ik na het eten mijn pinpas en roep ik braaf; “Nee joh, ik betaal.”
En dan kijkt mijn vrouw heel verliefd naar mij.
