Fotobron: Pixabay.com
Ik ga binnenkort verhuizen. Denk ik. Als ik tenminste op tijd een huis heb. Probleem is dat ik er namelijk wel eentje heb verkocht. Dat wordt dan waarschijnlijk een tijdje bivakkeren in een paleis op wielen.
Nu moet ik een tijdje m’n meubels kwijt. Ik kan ze wel opslaan, maar dan moet ik twee keer verhuizen. Da’s dubbel werk.
Dus heb ik de Financiële Afdeling van het Koninkrijk der Nederlanden, de Belastingdienst, gebeld met het aanbod om mijn meubels te kopen.
Het meisje van de Belastingtelefoon keek haar script drie keer na, maar daar was geen artikel of aftrekpost over te vinden. Ik was toch echt aan het verkeerde adres, volgens haar. Toen ik zei dat de overheid regelmatig meubels opkoopt, zei ze dat de Belastingdienst en de overheid echt twee verschillende dingen zijn. “Net zo als het Ministerie van Justitie en het Openbaar Ministerie. Dat haalt ook iedereen maar altijd door elkaar”, ging ze verder.
“Maar als de overheid al veertig jaar mijn belastinggeld gebruikt om ieder jaar dezelfde meubels op te kopen van een aantal paleizen (wat nu natuurlijk helemaal niet kan) en tegelijkertijd ons staatshoofd (da’s wat anders dan minister-president) ook nog zijn belastinggeld terugbetaalt, weet ik niet meer waar die scheiding dan wel ligt”.
Ik vind het allemaal heel erg ingewikkeld. Dat vond zelfs onze premier (niet het staatshoofd).
Het meisje van de Belastingtelefoon nu ook; ze haakte af of gooide de haak erop. Ik weet het niet. Ook zo ingewikkeld.
Verbazing alom in journalistiek en politiek Nederland. Ook bij Frits Wester, die zo verbaasd was dat ie weer eens een scoop had en daardoor al vóór de tv-uitzending volledig lam was (ik hoorde mezelf lullen na drie flessen wijn). En daardoor het hele verhaal over de e-mails van Justitie aan het OM en vice-versa over ‘Meer of minder Wilders’ van die Marokkanen (of omgekeerd, Frits wist het zelf ook niet meer, “hik”) volledig de mist inging. ‘D’r wahs gin tau meej aan vas te knopuh’.
Geen wonder ook dat de advocaten-generaal en Justitie maandagmorgen gezamenlijk verbaasd reageerden.
Net zo verbaasd overigens als de politiek, toen bleek dat salafistische scholen hun leerlingen oproepen om uit Nederland te vertrekken. Moet toegeven dat ik mij ook enigszins verbaasde, omdat blijkbaar niemand op die scholen de leerlingen aangaf dat er hiervoor ook nog zeer ruime oprotpremies voor handen zijn.
Terwijl zij doorgaans juist zeer goed op de hoogte zijn van de geneugten van onze mooie democratie, waar vaak heel veel belastinggeld naar een extreem kleine minderheid gaat. Dankzij de politiek. Maar die bemoeit zich daar dus verder niet mee. Scheiding der machten heet het.
Maar daar hebben steeds meer mensen in dit land schijt aan, blijkbaar. Van staatshoofd en politici tot ambtenaren en rechters en uiteindelijk ook ikzelf. Want het wordt mij allemaal veel te ingewikkeld hier. Krijg er echt een punthoofd van.
