Bron: Morguefile.com
Soms maak ik me zorgen of mijn zoon zich wel helemaal volgens ‘de norm’ ontwikkelt. Hij vindt zichzelf weliswaar een hele man, maar ik vraag me regelmatig af of hij zelfs maar een halve is. De geijkte manneninteresses op zestienjarige leeftijd kan ik in ieder geval niet ontdekken.
Meisjes, meisjes, meisjes!
Ik weet nog hoe ík op die leeftijd was. Ik weet weliswaar niet of ik dat hier nu wel moet vertellen, maar ik deed alles waarvan ik zeker wist dat mijn moeder niet wilde dat ik het deed. Of waarbij ze, als ze het wel zou weten, meteen zou roepen: “Níét onder mijn dak!”
Ik dacht aan meisjes. Overal. Altijd. Ik keek naar meisjes. Versierde meisjes (tevergeefs). Klierde meisjes (op – voor mijn puberale gevoel – speelse wijze, welteverstaan). Praatte met meisjes (als het even lukte en ik er een woord uitkreeg). Visualiseerde meisjes (met alles erop, eraan en uit).
En eenmaal thuis rukte ik dan wat af, doorgaans op basis van mijn meest wilde gedachten over al die meisjes (en soms, als ik geld had, op een FHM of Playboy). Ik masturbeerde alsof mijn leven ervan afhing. En dat wás ook zo; ik was er namelijk van overtuigd dat ik zonder mijn regelmatige, middenlichaamse ontladingen binnen de kortste keren zou exploderen. Dan zou mijn voortijdige einde als ‘onbemiddelde Denis’ een feit zijn. Arme ik.
Meisjes? Borsten!
Je had voor ‘meisjes’ overigens ook net zo goed het woord ‘borsten’ kunnen invullen. Tja, ik was 16 en dacht wat. Als een jonge, hersenloze man. Nu, als ouwe, uitgebluste zak, denk ik vanzelfsprekend alláng niet meer.
Nick daarentegen doet niks van dat alles. He-le-maal niks. Behalve gamen, in bed liggen rotten, YouTuben en chatten met vrienden. Meisjes? Borsten? Wat zijn dat? Nu heb ik (officieel) natuurlijk geen flauw benul van wát hij op YouTube kijkt, maar ik heb geen digitale kindersloten, dus het kan. Toch vrees ik dat zijn kijkgedrag zich voornamelijk concentreert op GTA c.q. Rocket League cheat vids en Minecraft bouwinstructies.
Noem me ouderwets, maar dat is voor een gezonde, mannelijke puber toch op z’n minst bedenkelijk? Waar zijn de natuurlijke voortplantingsdrang en het jacht-oerinstinct gebleven? Heb ik die gevoelszaken er onbewust uit ge-nurtured? Het zal toch niet…
Gesmoord lachen
Enfin. Het is weer eens een nacht als alle andere: ik zit om één uur ’s nachts boven in de studeerkamer te werken aan een butt-stuk. Simone slaapt al lang en breed. En Nick ligt al sinds avondheugenis in zijn muffe bed te ruften. Deur dicht. Af en toe meen ik iets te horen. Het klinkt als een gesmoord – tja, wat is het – lachen? Moeilijk te duiden. Nou ja, in ieder geval heeft hij lol.
“Nick, jongen! Moet je niet ook eens gaan pitten?” roep ik, voor de zoveelste keer. Geen antwoord. Dan gaat de deur plots voorzichtig open. Nicks enigszins aangelopen hoofd spiedt om het hoekje. Hij is zichtbaar verstoord als hij mij ziet zitten. Ik zit namelijk precíés tussen zijn kamer en de badkamer; ik zie alles.
“Hé, slaap je nou nog niet? What’s up, jongen?”
“Oh, eh, niks. Ik moet nog even naar de wc,” mompelt Nick.
Met zijn rug naar mij toe manoeuvreert hij zich, op onderbroek na naakt en met de linkerhand voor zijn kruis, naar het toilet. In zijn rechterhand klemt hij nóg een onderbroekexemplaar. Dat is raar. Zou hij er eindelijk achter gekomen zijn dat hij zijn oude alweer twee weken lang aanheeft?
Halleluja
De badkamerdeur gaat op slot. Ook al zo ongebruikelijk. Normaal gesproken doet hij zijn lichamelijke procedures in de openbaarheid. Je hoort, ziet, en ruikt alles. Tot vervelens toe.
Het duurt even voor hij weer verschijnt. In de nieuwe, blauwe onderbroek. De grijze die hij aanhad, is verdwenen.
“Nou eh, trusten pap. Ik ga ook maar ‘ns slapen.”
“Jee, dát is vroeg… nou, welterusten knul.”
Ik praat alweer tegen een dichte deur.
En dan daagt het me. Eureka, halleluja ende euforie! Oh, de opluchting. Alles komt toch nog goed. Ik hoef de wasmand niet eens te checken. Mijn jongen is wél normaal.
Dacht jij aan tieten? Dan ben je duidelijk tien jaar ouder. De jongens in mijn klas dachten alleen aan drugs. Dat dachten we altijd al. Maar het bleek ook toen dat er een een boek over zijn jeugd ging schrijven.
Die Sjakie weet nu nog niet dat ik zijn boek alleen maar lees om te zien of hij wat over E. Schrijft (niet dus) die zo verliefd op hem was. Ze had groot gelijk. Junkytype. Ga je niet in de armen springen.
Maar wat moet je dan met je leven. Lesbisch worden? Kinderen van de spermabank?